Rugbywêreldbeker 2007
| Rugbywêreldbeker 2007 | |
 |
|
| Toernooibesonderhede | |
|---|---|
| Gasheer |  Frankryk |
| Datums | 7 September – 20 Oktober |
| Aantal nasies | 20 (91 kwalifiseer) |
| Finale posisies | |
Kampioen  |
 Suid-Afrika |
Naaswenner  |
 Engeland |
Derde plek  |
 Argentinië |
| Toernooistatistiek | |
| Wedstryde | 48 |
| Bywoning | 2 263 223 (gem. 47 150 per wedstryd) |
| Drieë | 296 (gemiddeld 6.17 per wedstryd) |
| Meeste punte | Percy Montgomery (105) |
| Meeste drieë | Bryan Habana (8) |
|
← 2003
|
2011 →
|
Die Rugbywêreldbeker 2007 was die sesde Rugbywêreldbeker, die wêreldkampioenskap wat sedert 1987 elke vier jaar gehou word. Frankryk het van 7 September tot 20 Oktober 2007 as gasheer van die toernooi opgetree. Frankryk se bod om die toernooi aan te bied is in 2003 bo Engeland s'n verkies.
Ses-en-tagtig nasies het deelgeneem aan die streekskwalifiserende rondtes wat in 2004 begin het. Die agt kwarteindfinaliste van die Rugbywêreldbeker 2003 het outomaties gekwalifiseer. Twaalf ander lande het by hulle aansluit vir die groepstadium van die kompetisie. Portugal was die enigste debutantnasie by die 2007-Wêreldbeker.
Twintig nasies het oor 44 dae in 48 wedstryde gespeel. Twee-en-veertig wedstryde is in tien stede in Frankryk gespeel, vier in Cardiff, Wallis, en twee in Edinburgh, Skotland.
Die 2007-kampioenskap het begin met 'n wedstryd tussen die gasheer Frankryk en Argentinië op 7 September by die Stade de France in Saint-Denis buite Parys. Die Argentyne het verras deur die gasheer te klop, 'n prestasie wat hulle later sou herhaal toe hulle die bronsmedalje gewen het deur Frankryk op 19 Oktober vir 'n tweede keer te klop. Op 20 Oktober 2007 is die eindstryd ook by die Stade de France-stadion gespeel. Suid-Afrika se Springbokke het Engeland met 15 punte teen 6 verslaan wat die land sy tweede Rugbywêreldbekertitel besorg het. Die telling, waarin geen drieë gedruk is nie, is behaal met vier strafskoppe deur Percy Montgomery en een deur Francois Steyn, teenoor die twee van Engeland se Jonny Wilkinson.
Aanbiedinge[wysig | wysig bron]
Engeland het in September 2001 aangekondig dat die nasie van plan was om 'n alleenbod vir die aanbieding van die toernooi te loods, sonder die hulp van ander tuisunies. Beide die 1991 en Rugbywêreldbeker 1999s is oor al die tuisunies aangebied met Engeland en Wallis wat onderskeidelik die hoofgashere was. 'n Woordvoerder vir die Engelse Rugbyvoetbalunie (RFU) het verklaar: "Ons is heel gemaklik om dit op ons eie aan te bied. Ons het al die hulpbronne om 'n baie goeie taak te verrig."[1] Frankryk het ook aansoek gedoen om die toernooi alleen aan te bied.[2]
'n Mate van onsekerheid het ontstaan toe beide Engeland en Frankryk uitgenooi is om hulle planne weereens in te dien.[3] Die Internasionale Rugbyraad (IRB) het verklaar dat beide lande aan die voorwaardes van die tenderdokumente in een bod moes voldoen, maar dat 'n tweede opsie alternatiewe idees kon aanbied. Die IRB het verklaar dat "Engeland se oorspronklike voorstel drie planne vir die aanbied van die toernooi gehad het, met 'n tradisionele, nuwe en hibriede formaat wat almal aangebied is. Die Franse bod het, terwyl dit in ander opsigte voldoen het aan die tenderdokument, nie binne een van die 'vensters' geval waarin die IRB 'n toernooi wou aanbied nie".[3] As gevolg hiervan het die IRB beide lande aanbeveel om hulle aanbiedinge weer in te dien, waarvan een aan die tenderdokumente moes voldoen en die ander alternatiewe skemas kon aanbied. Die IRB wou die toernooi van Oktober tot November, of Junie tot Julie hou, terwyl Frankryk se voorstel van September tot Oktober geskeduleer was.[3] Een van Engeland se aanbiedings het die toernooi van 20 nasies (wat tesame met 'n 32-span 'Wêreldnasiesbeker' sou loop) tot 16 verminder en 'n ander het die struktuur van die kwalifiserende kompetisie verander, terwyl nog een voldoen het aan al die tenderbepalings. Tydens die aankondiging in November is Engeland en Frankryk tot 15 Januarie gegun om hulle aanbiedinge oor in te dien.[3]
In April 2003 is aangekondig dat Frankryk die reg verkry het om die toernooi aan te bied.[4] Die IRB het 18-3 ten gunste van Frankryk gestem.[4] Daar was altesaam 21 stemme by die vergadering met Engeland, Skotland, Wallis, Ierland, Frankryk, Australië, Suid-Afrika en Nieu-Seeland wat elk twee stemme gehad het en die Internasionale Amateur Rugby-federasie, Kanada, Argentinië, Japan en Italië wat elk een stem gehad het. Die toernooi is geskuif na die voorgestelde September-Oktober datums, terwyl die toernooistruktuur dieselfde gebly het.[4] Daar is ook aangekondig dat tien Franse stede die wedstryde sou aanbied met die eindstryd by die Stade de France in Saint-Denis buite Parys.[4] Frankryk se Eerste Minister, Jean-Pierre Raffarin, het verklaar dat "dié besluit illustreer die kwaliteit van ons land en die vermoë om groot sportgeleenthede aan te bied... Hierdie Wêreldbeker sal 'n geleentheid wees om die streke van Frankryk, waar die wonderlike sport rugby diep wortels het, te vertoon.".[4]
Kwalifisering[wysig | wysig bron]
Die agt kwarteindstrydfinaliste van die Rugbywêreldbeker 2003 het almal outomaties gekwalifiseer terwyl die res van die spanne moes kwalifiseer tydens 'n reeks kompetisies wat regoor die wêreld gehou is. Tien van die twintig posisies wat in die toernooi beskikbaar was is gevul deur streekskwalifiseerders, terwyl die oorblywende twee posisies deur heruitdunning gevul is. Die kwalifiseringtoernooi is in vyf streeksgroepe verdeel: Afrika, Amerika, Asië, Europa en Oseanië.[5] As die outomatiese klassifiseerders getel word, het meer as 90 nasies in aanmerking gekom vir kwalifisering vir die finale toernooi in Frankryk.
In Julie 2005 is Samoa en Fidji bevestig as kwalifiseerders van Oseanië, as onderskeidelik Oseanië 1 en 2.[6] In Julie van die volgende jaar het Argentinië as Amerikas 1 gekwalifiseer toe hulle Uruguay 26-0 in Buenos Aires verslaan het.[7] Amerikas 2 is in Augustus gevul toe Kanada die VSA 56-7 in Newfoundland geklop het.[8] Die VSA het egter later daarin geslaag om as Amerikas 3 te kwalifiseer nadat die span Uruguay gemaklik in twee seksies in die begin van Oktober verslaan het.[9] In daardie maand het Italië as Europa 1 gekwalifiseer toe hulle Rusland 67-7 in Moskou geklop het om eerste plek in die land se kwalifiseringgroep te behaal; Roemenië het Spanje 43-20 in Madrid geklop en daarmee ook vir die Wêreldbeker gekwalifiseer as Europa 2.[10]
Namibië het vir hulle derde agtereenvolgende Wêreldbeker gekwalifiseer toe die span Marokko oor twee seksies in November geklop het.[11] In laat-2006 is aangekondig dat die IRB Colombo ontrek het as die ligging vir die finale Asiese kwalifiseringstoernooi as gevolg van veiligheidsprobleme.[12] Japan het die enigste Asiese toekenning gewen nadat die toernooi na Hong Kong geskuif is.[13] Georgië was 14 punte beter as Portugal oor twee seksies om die laaste Europese plek in te neem.[13] Tonga het deur heruitdunning gekwalifiseer nadat die span Korea geklop het.[14]
Die finale plek in groep C het na Portugal gegaan nadat die span Uruguay gemiddeld 24-23 geklop het. Portugal, wat Uruguay vervang het, se kwalifisering was die enigste verandering in die 20-span lys van die Rugbywêreldbeker 2003. Portugal is ook die enigste geheel-en-al amateurspan wat gekwalifiseer het.
2007 Wêreldbeker-spanne[wysig | wysig bron]
| Groep A | Groep B | Groep C | Groep D |
|---|---|---|---|
Elke land mag 30 spelers vir die toernooi kies. Die spanne moes teen 14 Augustus 2007 aan die Internasionale Rugbyraad voorgelê word.[17] Nadat die span voorgelê is kan 'n beseerde speler vervang word, maar so 'n speler sal nie toegelaat word om weer by die span aan te sluit nie.
Die Wêreldbeker in Frankryk[wysig | wysig bron]
Frankryk het die reg om die 2007-Rugbywêreldbeker aan te bied in 2003 verkry en het vervolgens aangekondig dat vier wedstryde in Wallis, by Cardiff se 74 500 Millennium Stadion, gehou sal word (twee groep B-wedstryde waarby die Walliese span betrokke is, die wedstryd tussen Fidji en Kanada, en 'n kwarteindstryd). Ierland sou wedstryde in Dublin by Lansdowne Road aangebied het, maar as gevolg van skeduleringskonflikte met die herkonstruksie van die stadion het die land besluit om nie deel te neem aan die aanbieding van die 2007-Rugbywêreldbeker nie.[18]
Twee groep C-wedstryde sal by Edinburgh se Murrayfield Stadion gehou word. Omstredenheid het in laat-2004 ontstaan toe mediaberigte gespekuleer het dat die Skotse Rugbyunie van die wedstryde wou verkoop. Die gerug het byna 'n jaar later weer die rondte gedoen, wat die SRU gedwing het om 'n uitspraak oor die aangeleentheid te maak.[18] Indien Skotland sou onttrek, het Wallis belangstelling getoon in die oorname van Skotland se toegewysde wedstryde.[19] Daar is in April 2006 bevestig dat Skotland tog die wedstryde sou aanbied. Die 2007-Rugbywêreldbeker het heelwat meer toeskouerkapasiteit as wat die geval in die 2003-Rugbywêreldbeker was: die kleinste stadion vir die 2007-toernooi het sitplek vir 33 900 toeskouers. Die Franse stadions is dieselfde as die wat vir die 1998 FIFA Sokker Wêreldbeker gebruik is. 6 000 vrywilligers gaan help om die kompetisie te organiseer.[20] Organiseerders en vrywilligers het op 18 Maart 2007 by die Paryse Disneyland-oord vergader om die begin van die rugbyfeesvieringe te gedenk.[20] Lede van die seëvierende Franse 2007 Ses Nasies Kampioenspan was ook teenwoordig.[20]
Alhoewel die 2007-Rugbywêreldbeker die eerste is wat hoofsaaklik deur Frankryk aangebied sal word, is 'n aantal wedstryde in die 1991 en 1999 toernooie, wat onderskeidelik hoofsaaklik deur Engeland en Wallis aangebied is, in Frankryk gespeel. Groep D (wat Frankryk insluit) is oral in Frankryk gehou, insluitend in Béziers, Bayonne, Grenoble, Toulouse, Brive en Agen. Parc des Princes en Stadium Lille-Metropole het ook elkeen 'n kwarteindwedstryd aangebied. Op soortgelyke wyse is groep C-wedstryde in 1999 oral in Frankryk gehou in Béziers, Bordeaux en Toulouse.[21] 'n Tweede-rondte-wedstryd is gehou by Stade Félix Bollaert en 'n kwarteindstryd is by die Stade de France gehou, beide 2007-stadions.[21]
-
Stade de France
(80.000)
Saint-Denis, Frankryk -
Millennium Stadion
(73.350)
Cardiff, Wallis -
Murrayfield Stadion
(68.000)
Edinburgh, Skotland -
Stade Vélodrome
(59.500)
Marseille, Frankryk -
Parc des Princes
(47.870)
Parys, Frankryk -
Stade Félix Bollaert
(41.400)
Lens, Frankryk -
Stade Gerland
(41.100)
Lyon, Frankryk -
Stade de la Beaujoire
(38.100)
Nantes, Frankryk -
Stadium Municipal
(35.700)
Toulouse, Frankryk -
Stade Geoffroy-Guichard
(35.650)
Saint-Étienne, Frankryk -
Stade Chaban-Delmas
(34.440)
Bordeaux, Frankryk -
Stade de la Mosson
(33.650)
Montpellier, Frankryk
Kaartjies en Borgskappe[wysig | wysig bron]
Kaartjies vir die Rugbywêreldbeker word in drie fases verdeel. Die eerste-fase-kaartjies is in November 2005 vrygestel toe lede van die Europese rugbygemeenskap (bv. amptenare, spelers, ens.) die geleentheid gebied is om verskeie kaartjiepakkette aan te skaf. Na die oopstel van die tweede fase van die kaartjieskema is meer as 100 000 kaartjies binne tien uere verkoop.[22] In die begin van 2006 is daar aangekondig dat daar reeds 800 000 van die 2,4 miljoen kaartjies verkoop is en op 6 September 2006 is die eenmiljoenste kaartjie verkoop.[23] Die oorblywende kaartjies is tydens die derde fase in November 2006 vrygestel: dié kaartjies was inividuele kaartjies en kaartjies na die kwarteindstryd wat gelei het tot 'ongekende aanvraag'.
In Junie 2007 is daar aangekondig dat van die 2,4 miljoen kaartjies wat te koop aangebied is, 2 miljoen reeds verkoop is.[24]
Die Wêreldwye Vennote van die toernooi is Société Générale, GMF, Électricité de France, Peugeot, Visa en SNCF,[25] en die amptelike borge sluit in Heineken, Vediorbis, Capgemini, Orange, Toshiba en Emirates.[26] Gilbert sal die rugbyballe vir die toernooi verskaf en die Gilbert Synergie wedstrydbal sal deurgaans in die toernooi gebruik word. Dit sit Gilbert se betrokkenheid by Rugbywêreldbeker voort nadat die maatskappy die Barbarian- (1995), Revolution- (1999) en Xact-balle (2003) vir vorige toernooie verskaf het.[27] Saam met Gilbert is die amptelike verskaffers Adidas, Coca-Cola en Clifford Chance.[28]
Wedstrydamptenare[wysig | wysig bron]
'n Paneel van 12 skeidsregters en 13 lynregters sal vir die groepstadium gebruik word. Vir die uitklopstadium sal die 12 skeidsregters as skeidsregters, lynregters en televisiewedstrydamptenare optree.[29]
Skeidsregters[wysig | wysig bron] |
Lynregters[wysig | wysig bron]
|
Formaat[wysig | wysig bron]
Die toernooi word oor 44 dae tussen 20 verskillende nasies, oor 48 wedstryde gespeel. Dit begin op 7 September by die Stade de France met 'n wedstryd tussen die gasheer, Frankryk, en Argentinië. Die toernooi eindig by dieselfde stadion op 20 Oktober met die eindstryd wat sal bepaal wie die Webb Ellis-beker in 2007 wen.
Groepstadium[wysig | wysig bron]
Die 20 nasies wat vir die 2007-Rugbywêreldbeker gekwalifiseer word, is in vier groepe verdeel. Die groepe word verdeel van groep A tot groep D en elke groep bestaan uit vyf spanne. Elke groep het een semifinalis en een kwarteindfinalis (outomatiese kwalifiseerders) van die 2003 toernooi, met die ander drie plekke wat deur die kwalifiseringstelsel gevul is. Elke nasie speel een keer teen elke ander span in hulle groep: elke nasie sal dus vier wedstryde in die groepstadium speel.
Klassifikasie binne elke groep is gegrond op die volgende puntestelsel:
- vier wedstrydpunte vir 'n oorwinning;
- twee vir 'n gelykopuitslag;
- geen vir 'n nederlaag.[30]
Bonus punte wat bydra tot spanne se kumulatiewe wedstryd-puntetelling word toegeken in elkeen van die volgende omstandighede (een wedstrydpunt vir elke geval):
- 'n span druk vier of meer drieë (ongeag van die wedstryduitslag);
- 'n span verloor met sewe ('n verdoelde drie) of minder.[30]
Aan die einde van die groepstadium word spanne gerangskik van die eerste na die vyfde posisie, gegrond op kumulatiewe wedstrydpunte, met die twee top spanne wat na die kwarteindstryd deurdring. As twee of meer spanne ewe veel punte behaal, word 'n kriteriastelsel van gebruik om te bepaal watter span 'n hoër rang het. Die kriteriastelsel berus op 'n gedetailleerde analise van die wedstryde waaraan die spanne deelgeneem het.[30] As geen uitslag met die stelsel bereik kan word nie word die span wat die hoër rang op die amptelike ranglys van die IRB het (soos gepubliseer op 1 Oktober 2007) die hoër rang toegeken.[30]
Uitklopstadium[wysig | wysig bron]
Van die begin van dié stadium af neem die toernooi 'n uitklopformaat aan wat uit agt wedstryde bestaan: vier kwarteindstryd wedstryde, twee halfeindstryd wedstryde, 'n derde-plek-wedstryd en die eindstryd.
Die wenner en naaswenner van elk van die groepe dring na die uitklopstadium deur. groepwenners speel teen naaswenners in ander groepe in die kwarteindstrydwedstryde, byvoorbeeld: die wenner van groep A speel teen die naaswenner van groep B en die wenner van groep B speel teen die naaswenner van groep A.
Elke wedstryd in die uitklopstadium moet met 'n oorwinning vir een van die spanne eindig. As daar na tagtig minute van gewone spel 'n gelykopuitslag is, word daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik word daar twee periodes van ekstra tyd gespeel, 10 minute in elke rigting: as daar dan steeds geen wenner is nie word daar vir tien minute gespeel in 'n uitklop-formaat, waar die eerste span wat daarin slaag om punte te behaal, wen. As daar steeds nie 'n wenner is na 110 minute nie word die wenner bepaal deur 'n stelskopkompetisie.[30]
2007-effek op 2011-kwalifisering[wysig | wysig bron]
Anders as tydens die 2003 Rugbywêreldbeker sal die top drie spanne in elke groep outomaties vir die 2011 Rugbywêreldbeker in Nieu-Seeland kwalifiseer: voorheen het slegs die agt kwarteindfinalsite outomaties vir die volgende toernooi gekwalifiseer. Die vier semifinaliste, as daar aangeneem word dat die volgende gasheer Nieu-Seeland een is, sal gekeur word vir die 2011-toernooi.
Toernooiprogram en uitslae[wysig | wysig bron]
Groepwedstryde[wysig | wysig bron]
Groep A[wysig | wysig bron]
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Siva Tau, oorwinning deur Suid-Afrika teen Engeland
Groep B[wysig | wysig bron]
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wallis teen Kanada, Australië in hul 91-3 oorwinning oor Japan
Groep C[wysig | wysig bron]
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Groep D[wysig | wysig bron]
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Agentinië openings wedstryd teen Frankryk
Uitklopstadium[wysig | wysig bron]
Die top agt spanne uit die voorafgaande fase dring deur tot die uitklopfase wat begin met die kwarteindstrydwedstryde. Die wenners van die kwarteindstryd speel in die halfeindstryd teen mekaar met die verloorders in die halfeindstryd wat om die derde plek speel en die wenners wat teen mekaar speel om die 2007 kampioenskap.
Uitklopwedstryde[wysig | wysig bron]
| Kwarteindstryd | Halfeindstryd | Eindstryd | ||||||||
| Sat. 6 Okt. 15:00 Stade Vélodrome, in Marseille |
||||||||||
 Australië |
10 | |||||||||
| Sat. 13 Okt. 21:00 Stade de France, in Saint-Denis |
||||||||||
| Engeland |
12 | |||||||||
| Engeland |
14 | |||||||||
| Sat. 6 Okt. 20:00 BST Millennium Stadium, in Cardiff |
||||||||||
| Frankryk |
9 | |||||||||
 Nieu-Seeland |
18 | |||||||||
| Sat. 20 Okt. 21:00 Stade de France, in Saint-Denis |
||||||||||
| Frankryk |
20 | |||||||||
| Engeland |
6 | |||||||||
| Son. 7 Okt. 15:00 Stade Vélodrome, in Marseille |
||||||||||
| Suid-Afrika |
15 | |||||||||
| Suid-Afrika |
37 | |||||||||
| Son. 14 Okt. 21:00 Stade de France, in Saint-Denis |
||||||||||
 Fidji |
20 | |||||||||
| Suid-Afrika |
37 | Derde plek | ||||||||
| Son. 7 Okt. 21:00 Stade de France, in Saint-Denis |
||||||||||
| Argentinië |
13 | |||||||||
| Argentinië |
19 | Frankryk |
10 | |||||||
 Skotland |
13 | Argentinië |
34 | |||||||
| Vry. 19 Okt. 21:00 Parc des Princes, in Parys |
||||||||||
Kwarteindstryd[wysig | wysig bron]
1ste Kwarteindwedstryd[wysig | wysig bron]
| Spanne | Australië - Engeland |
| Telling | 10 – 12 |
| Datum | 6 Oktober 2007 |
| Stadion | Stade Vélodrome, in Marseille ( Frankryk) |
| Skeidsregter |  Alain Rolland |
| Australië |
Spanlede :1 Matt Dunning, 2 Stephen Moore, 3 Guy Shepherdson, 4 Nathan Sharpe, 5 Daniel Vickerman, 6 Rocky Elsom, 7 George Smith, 8 Wycliff Palu, 9 George Gregan, 10 Berrick Barnes, 11 Lote Tuqiri, 12 Matt Giteau, 13 Stirling Mortlock (cap.), 14 Adam Ashley-Cooper, 15 Chris Latham |
| Engeland |
Spanlede :1 Andrew Sheridan, 2 Mark Regan, 3 Phil Vickery (cap.), 4 Simon Shaw, 5 Ben Kay, 6 Martin Corry, 7 Lewis Moody, 8 Nick Easter, 9 Andy Gomarsall, 10 Jonny Wilkinson, 11 Josh Lewsey, 12 Mike Catt, 13 Mathew Tait, 14 Paul Sackey, 15 Jason Robinson |
| Punte aangeteken | Australië : 1 drie deur Tuqiri (33'), 1 doelskop deur Mortlock (34'), 1 strafskop deur Mortlock (7') Engeland : 4 strafskoppe deur Wilkinson (21', 25', 52', 60') |
Andy Farrell is beseer en deur Mike Catt vervang,[31] Catt het hiermee vir die vierde keer in 'n Wêreldbeker kwarteindstryd gespeel. Olly Barkley van die Engelse span is ook beseer en is deur Toby Flood op die reserwebank vervang.
2de Kwarteindwedstryd[wysig | wysig bron]
| Spanne | Nieu-Seeland - Frankryk |
| Telling | 18 – 20 |
| Datum | 6 Oktober 2007 |
| Stadion | Millennium Stadium, in Cardiff ( Wallis) |
| Skeidsregter | Wayne Barnes |
| Nieu-Seeland |
Spanlede :1 Tony Woodcock, 2 Anton Oliver, 3 Carl Hayman, 4 Keith Robinson, 5 Ali Williams, 6 Jerry Collins, 7 Richie McCaw (cap.), 8 Rodney So'oialo, 9 Byron Kelleher, 10 Daniel Carter, 11 Sitiveni Sivivatu, 12 Luke McAlister, 13 Mils Muliaina, 14 Joe Rokocoko, 15 Leon MacDonald |
| Frankryk |
Spanlede :1 Olivier Milloud, 2 Raphaël Ibanez (cap.), 3 Pieter de Villiers, 4 Jérôme Thion, 5 Fabien Pelous, 6 Serge Betsen, 7 Thierry Dusautoir, 8 Julien Bonnaire, 9 Jean-Baptiste Elissalde, 10 Lionel Beauxis, 11 Cédric Heymans, 12 Yannick Jauzion, 13 David Marty, 14 Vincent Clerc, 15 Damien Traille |
| Punte aangeteken | Nieu-Seeland: 2 drieë deur McAlister (17'), So'oialo (63'), 1 doelskop deur Carter (18'), 2 strafskoppe deur Carter (13', 31') Frankryk : 2 drieë deur Dusautoir (54') en Jauzion (68'), 2 doelskoppe deur Beauxis (55'), Elissalde (69'), 2 strafskoppe deur Beauxis (40', 46') |
3de Kwarteindwedstryd[wysig | wysig bron]
| Spanne | Suid-Afrika - Fidji |
| Telling | 37 – 20 |
| Datum | 7 Oktober 2007 |
| Stadion | Stade Vélodrome, in Marseille ( Frankryk) |
| Skeidsregter | Alan Lewis |
| Suid-Afrika |
Spanlede :1 Os du Randt, 2 John Smit (kap.), 3 CJ van der Linde, 4 Bakkies Botha, 5 Victor Matfield, 6 Schalk Burger, 7 Juan Smith, 8 Danie Rossouw, 9 Fourie du Preez, 10 Butch James, 11 Bryan Habana, 12 François Steyn, 13 Jaque Fourie, 14 JP Pietersen, 15 Percy Montgomery |
| Fidji |
Spanlede :1 Graham Dewes, 2 Sunia Koto, 3 Henry Qiodravu, 4 Kele Leawere, 5 Ifereimi Rawaqa, 6 Semisi Naevo, 7 Akapusi Qera, 8 Sisa Koyamaibole, 9 Mosese Rauluni (kap.), 10 Seremaia Bai, 11 Sireli Bobo, 12 Seru Rabeni, 13 Kameli Ratuvou, 14 Vilimoni Delasau, 15 Norman Ligairi |
| Punte aangeteken | Suid-Afrika: 5 drieë deur Fourie (13'), Smit (35'), Pietersen (53'), Smith (69'), James (80'), 3 doelskoppe deur Montgomery (54', 70', 80'), 2 strafskoppe deur Steyn (8'), Montgomery (63') Fidji: 2 drieë deur Delasau (57'), Bobo (59'), 2 doelskoppe deur Bai (58', 60'), 2 strafskoppe deur Bai (25', 43') |
Die Suid-Afrikaanse stut CJ van der Linde het 'n kniebesering, indien hy nie betyds herstel nie sal hy deur Gurthro Steenkamp of Jannie du Plessis vervang word. Nog 'n Springbok stut, BJ Botha is te vore uit die kompetisie as gevolg van 'n besering. Die Fidjiaanse span Nicky Little wat beseer is en deur die senter Seremaia Bai vervang sal word.
4de Kwarteindwedstryd[wysig | wysig bron]
| Spanne | Argentinië - Skotland |
| Telling | 19 – 13 |
| Datum | 7 Oktober 2007 |
| Stadion | Stade de France, in Saint-Denis ( Frankryk) |
| Skeidsregter | Joël Jutge |
| Argentinië |
Spanlede :1 Rodrigo Roncero, 2 Mario Ledesma, 3 Martín Scelzo, 4 Ignacio Fernández Lobbe, 5 Patricio Albacete, 6 Lucas Ostiglia, 7 Juan Martín Fernández Lobbe, 8 Gonzalo Longo, 9 Agustín Pichot (cap.), 10 Juan Martín Hernández, 11 Horacio Agulla, 12 Felipe Contepomi, 13 Manuel Contepomi, 14 Lucas Borges, 15 Ignacio Corleto |
| Skotland |
Spanlede :1 Gavin Kerr, 2 Ross Ford, 3 Euan Murray, 4 Nathan Hines, 5 Jim Hamilton, 6 Jason White (cap.), 7 Allister Hogg, 8 Simon Taylor, 9 Mike Blair, 10 Dan Parks, 11 Chris Paterson, 12 Rob Dewey, 13 Simon Webster, 14 Sean Lamont, 15 Rory Lamont |
| Punte aangeteken | Argentinië: 1 drie deur Longo Elía 33', 1 doelskop F. Contepomi, 3 strafskoppe F. Contepomi 23', 29', 43', 1 skepskop Hernández 54' Skotland: 1 drie deur Cusiter 63', 1 doelskop Paterson, 2 starfskoppe Parks 16', Paterson 38' |
Halfeindstryd[wysig | wysig bron]
1ste Halfeindstrydwedstryd[wysig | wysig bron]
| Spanne | Frankryk - Engeland |
| Telling | 9 – 14 |
| Datum | 13 Oktober 2007 |
| Stadion | Stade de France, in Saint-Denis ( Frankryk) |
| Skeidsregter | Jonathan Kaplan |
| Frankryk |
Spanlede :1 Olivier Milloud, 2 Raphaël Ibanez (cap.), 3 Pieter de Villiers, 4 Jérôme Thion, 5 Fabien Pelous, 6 Serge Betsen, 7 Thierry Dusautoir, 8 Julien Bonnaire, 9 Jean-Baptiste Elissalde, 10 Lionel Beauxis, 11 Cédric Heymans, 12 Yannick Jauzion, 13 David Marty, 14 Vincent Clerc, 15 Damien Traille |
| Engeland |
Spanlede :1 Andrew Sheridan, 2 Mark Regan, 3 Phil Vickery (cap.), 4 Simon Shaw, 5 Ben Kay, 6 Martin Corry, 7 Lewis Moody, 8 Nick Easter, 9 Andy Gomarsall, 10 Jonny Wilkinson, 11 Josh Lewsey, 12 Mike Catt, 13 Mathew Tait, 14 Paul Sackey, 15 Jason Robinson |
| Punte aangeteken | Frankryk : 3 strafskoppe deur Beauxis (8', 18', 44')
Engeland : 1 drie deur Lewsey (2'), 2 strafskoppe deur Wilkinson (47', 74'), 1 skepskoppe deur Wilkinson (77') |
2de Halfeindstrydwedstryd[wysig | wysig bron]
| Spanne | Suid-Afrika - Argentinië |
| Telling | 37 – 13 |
| Datum | 14 Oktober 2007 |
| Stadion | Stade de France, in Saint-Denis ( Frankryk) |
| Skeidsregter | Steve Walsh |
| Suid-Afrika |
Spanlede :1 Os du Randt, 2 John Smit (kap.), 3 CJ van der Linde, 4 Bakkies Botha, 5 Victor Matfield, 6 Schalk Burger, 7 Juan Smith, 8 Danie Rossouw, 9 Fourie du Preez, 10 Butch James, 11 Bryan Habana, 12 François Steyn, 13 Jaque Fourie, 14 JP Pietersen, 15 Percy Montgomery |
| Argentinië |
Spanlede :1 Rodrigo Roncero, 2 Mario Ledesma, 3 Martín Scelzo, 4 Ignacio Fernández Lobbe, 5 Patricio Albacete, 6 Lucas Ostiglia, 7 Juan Martín Fernández Lobbe, 8 Gonzalo Longo, 9 Agustín Pichot (cap.), 10 Juan Martín Hernández, 11 Horacio Agulla, 12 Felipe Contepomi, 13 Manuel Contepomi, 14 Lucas Borges, 15 Ignacio Corleto |
| Punte aangeteken | Suid-Afrika : 1 drie deur Fourie du Preez (7'), 3 strafskoppe deur Percy Montgomery (15', 71', 75'), 2 drie deur Bryan Habana (32', 77'), 1 drie deur Danie Rossouw (40'), 4 doelskoppe deur Percy Montgommery Argentinië : 2 strafskoppe Contepomi (14', 30'), 1 drie deur Contepomi (45') |
Eindstryd en Derde plek[wysig | wysig bron]
Wedstryd om die Derde plek[wysig | wysig bron]
| Spanne | Frankryk - Argentinië |
| Telling | 10 – 34 |
| Datum | 19 Oktober 2007 |
| Stadium | Parc des Princes, in Parys ( Frankryk) |
| Skeidsregter | Paul Honiss |
| Frankryk |
Spanlede :1 Jean-Baptiste Poux, 2 Raphaël Ibañez (cap.), 3 Nicolas Mas, 4 Lionel Nallet, 5 Jérôme Thion, 6 Yannick Nyanga, 7 Thierry Dusautoir, 8 Imanol Harinordoquy, 9 Jean-Baptiste Elissalde, 10 Frédéric Michalak, 11 Christophe Dominici, 12 David Skrela, 13 David Marty, 14 Aurélien Rougerie, 15 Clément Poitrenaud |
| Argentinië |
Spanlede :1 Rodrigo Roncero, 2 Alberto Vernet Basualdo, 3 Omar Hasán, 4 Rimas Álvarez Kairelis, 5 Patricio Albacete, 6 Martín Durand, 7 Juan Martín Fernández Lobbe, 8 Gonzalo Longo, 9 Agustín Pichot (cap.), 10 Juan Martín Hernández, 11 Horacio Agulla, 12 Felipe Contepomi, 13 Manuel Contepomi, 14 Federico Martín Aramburú, 15 Ignacio Corleto |
| Punte aangeteken |
Eindstryd om die Kampioenskap[wysig | wysig bron]
| Spanne | Engeland - Suid-Afrika |
| Telling | 6 – 15 |
| Datum | 20 Oktober 2007 |
| Stadium | Stade de France, à Saint-Denis ( Frankryk) |
| Skeidsregter | Alain Rolland |
| Engeland |
Spanlede :1 Andrew Sheridan, 2 Mark Regan, 3 Phil Vickery (cap.), 4 Simon Shaw, 5 Ben Kay, 6 Martin Corry, 7 Lewis Moody, 8 Nick Easter, 9 Andy Gomarsall, 10 Jonny Wilkinson, 11 Mark Cueto, 12 Mike Catt, 13 Mathew Tait, 14 Paul Sackey, 15 Jason Robinson |
| Suid-Afrika |
Spanlede :1 Os du Randt, 2 John Smit (kapt.), 3 CJ van der Linde, 4 Bakkies Botha, 5 Victor Matfield, 6 Schalk Burger, 7 Juan Smith, 8 Danie Rossouw, 9 Fourie du Preez, 10 Butch James, 11 Bryan Habana, 12 François Steyn, 13 Jaque Fourie, 14 JP Pietersen, 15 Percy Montgomery |
| Punte aangeteken | Engeland: 2 strafskoppe deur Wilkinson (12', 44') Suid-Afrika: 5 strafskoppe, 4 deur Montgomery (7', 15', 40', 50') en een deur Steyn (61') |
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ “England to launch bid for 2007”. rugby.com.au: 2001-09-12. URL besoek op 2006-10-07.
- ↑ “World Cup bidding process underway”. rugby.com.au: September 28, 2002. URL besoek op 2006-10-07.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 “IRB clarifies World Cup bid situation”. rugby.com.au: November 17, 2002. URL besoek op 2006-10-07.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 “France wins right to host 2007 Rugby World Cup”. rugby.com.au: April 11, 2003. URL besoek op 2006-10-07.
- ↑ “RWC 2007 Qualifying process”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-03-16.
- ↑ “Samoa and Fidji through to RWC 2007”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-03-16.
- ↑ “Argentina qualify for Rugby World Cup 2007”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-03-16.
- ↑ “Canada qualifies for RWC 2007”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-03-16.
- ↑ “USA Eagles qualify for 2007 World Cup”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-03-16.
- ↑ “Italy and Romania qualify for RWC 2007”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-03-16.
- ↑ “Namibia qualify for Rugby World Cup”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-03-16.
- ↑ “IRB scraps Asian World Cup qualifiers in Sri Lanka”. lankabusinessonline.com: October 27, 2006. URL besoek op 2006-10-27.
- ↑ 13,0 13,1 “Japan and Georgia qualify”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-03-16.
- ↑ “Tonga through to RWC 2007 finals”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-03-16.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 15,6 15,7 Outomatiese kwalifiseerder (kwarteindfinaliste in 2003).
- ↑ Benewens outomatiese kwalifisering as gevolg van prestasie in 2003, is Frankryk die gasheer en sou die land op grond daarvan gekwalifiseer het.
- ↑ "Tonga reveal squad for World Cup", bbc.co.uk, 2007-08-10. URL besoek op 2007-09-02.
- ↑ 18,0 18,1 “Scotland looks to give up World cup matches at Murrayfield”. worldcupweb.com: December 2, 2005. URL besoek op 2006-04-21.
- ↑ “Scots could disrupt World cup hosting plans”. worldcupweb.com: February 20, 2006. URL besoek op 2006-04-21.
- ↑ 20,0 20,1 20,2 “Rugby World Cup volunteers gather at Disneyland Paris”. rugbyworldcup.com: March 18, 2006. URL besoek op 2007-03-24.
- ↑ 21,0 21,1 “1999 Rugby World Cup venues”. sportsillustrated.cnn.com. URL besoek op 2007-03-16.
- ↑ “Rush For Rugby World Cup Tickets”. xtramsn.co.nz. URL besoek op 2006-04-22.
- ↑ “One millionth RWC ticket sold”. therugbyworldcup.co.uk. URL besoek op 2006-09-07.
- ↑ “Unprecedented demand for RWC 2007 tickets”. rugbyworldcup.com: November 9, 2006. URL besoek op 2006-11-22.
- ↑ “RWC 2007 Worldwide Partners”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-08-14.
- ↑ “RWC 2007 Sponsors”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-08-14.
- ↑ “Rugby World Cup 2007”. gilbertrugby.com. URL besoek op 2006-10-07.
- ↑ “RWC 2007 Suppliers”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2008-08-14.
- ↑ “Rugby World Cup 2007 match official appointments set”. rugbyworldcup.com: 2007-08-13. URL besoek op 2007-08-13.
- ↑ 30,0 30,1 30,2 30,3 30,4 “Tournament Rules”. rugbyworldcup.com. URL besoek op 2007-08-14.
- ↑ Catt appelé pour remplacer Farrell blessé, sur rugbyworldcup.com]
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
 |
Wikimedia Commons bevat media in verband met Rugbywêreldbeker 2007. |
- (en) Amptelike webwerf van die Rugbywêreldbeker
- (en) Amptelike webtuiste van die Internasionale rugbyraad
| Rugbywêreldbeker |  |
||
|---|---|---|---|
|
Australië en Nieu-Seeland 1987 - Engeland 1991 - Suid-Afrika 1995 - Wallis 1999 - Australië 2003 - Frankryk 2007 - Nieu-Seeland 2011 - Engeland 2015 - Japan 2019 |
|||
