Rugbywêreldbeker 2007

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation Jump to search
Rugbywêreldbeker 2007
RugbyWorldCup.svg
Toernooibesonderhede
Gasheer Vlag van Frankryk Frankryk
Datums 7 September – 20 Oktober
Aantal nasies 20 (91 kwalifiseer)
Finale posisies
Kampioen Gold medal blank.svg Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Naaswenner Silver medal blank.svg Vlag van Engeland Engeland
Derde plek Bronze medal blank.svg Vlag van Argentinië Argentinië
Toernooistatistiek
Wedstryde 48
Bywoning 2 263 223 (gem. 47 150 per wedstryd)
Drieë 296 (gemiddeld 6.17 per wedstryd)
Meeste punte Vlag van Suid-Afrika Percy Montgomery (105)[1]
Meeste drieë Vlag van Suid-Afrika Bryan Habana (8)[2]
← 2003
2011 →

Die Rugbywêreldbeker 2007 het vanaf 7 September tot en met 20 Oktober 2007 in Frankryk plaasgevind. Dit was die sesde rugbywêreldbeker van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur die Internasionale Rugbyraad (IRR) aangebied word en die derde in die Noordelike Halfrond. Frankryk se bod om die toernooi aan te bied is in 2003 bo Engeland s’n verkies.

Die Webb Ellis-beker waarom meegeding is

Ses-en-tagtig nasies het deelgeneem aan die streekskwalifiserende rondtes wat in 2004 begin het. Die agt kwarteindfinaliste van die Rugbywêreldbeker 2003 het outomaties gekwalifiseer. Twaalf ander lande het by hulle aangesluit vir die poelfase van die kompetisie. Die nasionale rugbyspan van Portugal het vir die eerste keer aan ’n rugbywêreldbekertoernooi deelgeneem. Namibië is ná vier nederlae reeds in die poelfase uitgeskakel.

Twintig nasies het oor 44 dae in 48 wedstryde gespeel. Twee-en-veertig wedstryde is in tien stede in Frankryk gespeel, vier in Cardiff, Wallis, en twee in Edinburg, Skotland. Frankryk het voorheen tydens die Rugbywêreldbeker 1991 en Rugbywêreldbeker 1999 as medegasheer opgetree; albei toernooie is saam met die ander destydse Vyfnasies Engeland, Ierland, Skotland en Wallis aangebied.

Die Rugbywêreldbeker 2007 het begin met ’n wedstryd tussen die gasheer Frankryk en Argentinië op 7 September by die Stade de France in Saint-Denis buite Parys. Die Argentyne het verras deur die gasheer te klop, ’n prestasie wat hulle later sou herhaal toe hulle die bronsmedalje gewen het deur Frankryk op 19 Oktober vir ’n tweede keer te klop. Op 20 Oktober 2007 is die eindstryd ook by die Stade de France gespeel. Suid-Afrika se Springbokke het Engeland met 15 punte teen 6 verslaan wat die land sy tweede Rugbywêreldbekertitel besorg het. Die telling, waarin geen drieë gedruk is nie, is behaal met vier strafskoppe deur Percy Montgomery en een deur François Steyn, teenoor die twee van Engeland se Jonny Wilkinson.

Toewysing[wysig | wysig bron]

Die Stade de France-stadion kort nadat die eindstryd van die Rugbywêreldbeker 2007 gespeel is
Die Eiffeltoring in Parys wat met ’n reuse rugbybal versier is vir die Rugbywêreldbeker 2007

Engeland het in September 2001 aangekondig dat die nasie van plan was om ’n alleenbod vir die aanbieding van die toernooi te loods, sonder die hulp van ander tuisunies. Beide die 1991 en Rugbywêreldbeker 1999 is oor al die tuisunies aangebied met Engeland en Wallis wat onderskeidelik die hoofgashere was. ’n Woordvoerder vir die Engelse Rugbyvoetbalunie (RFU) het verklaar: "Ons is heel gemaklik om dit op ons eie aan te bied. Ons het al die hulpbronne om ’n baie goeie taak te verrig."[3] Frankryk het ook aansoek gedoen om die toernooi alleen aan te bied.[4]

’n Mate van onsekerheid het ontstaan toe beide Engeland en Frankryk uitgenooi is om hulle planne weereens in te dien.[5] Die Internasionale Rugbyraad (IRR) het verklaar dat beide lande aan die voorwaardes van die tenderdokumente in een bod moes voldoen, maar dat ’n tweede opsie alternatiewe idees kon aanbied. Die IRR het verklaar dat "Engeland se oorspronklike voorstel drie planne vir die aanbied van die toernooi gehad het, met ’n tradisionele, nuwe en hibriede formaat wat almal aangebied is. Die Franse bod het, terwyl dit in ander opsigte voldoen het aan die tenderdokument, nie binne een van die 'vensters' geval waarin die IRR ’n toernooi wou aanbied nie".[5] As gevolg hiervan het die IRR beide lande aanbeveel om hulle aanbiedinge weer in te dien, waarvan een aan die tenderdokumente moes voldoen en die ander alternatiewe skemas kon aanbied. Die IRR wou die toernooi van Oktober tot November, of Junie tot Julie hou, terwyl Frankryk se voorstel van September tot Oktober geskeduleer was.[5] Een van Engeland se aanbiedings het die toernooi van 20 nasies (wat tesame met ’n 32-span 'Wêreldnasiesbeker' sou loop) tot 16 verminder en ’n ander het die struktuur van die kwalifiserende kompetisie verander, terwyl nog een voldoen het aan al die tenderbepalings. Tydens die aankondiging in November is Engeland en Frankryk tot 15 Januarie gegun om hulle aanbiedinge oor in te dien.[5]

In April 2003 is aangekondig dat Frankryk die reg verkry het om die toernooi aan te bied.[6] Die IRR het 18–3 ten gunste van Frankryk gestem.[6] Daar was altesaam 21 stemme by die vergadering met Engeland, Skotland, Wallis, Ierland, Frankryk, Australië, Suid-Afrika en Nieu-Seeland wat elk twee stemme gehad het en die Internasionale Amateur Rugby-federasie, Kanada, Argentinië, Japan en Italië wat elk een stem gehad het. Die toernooi is geskuif na die voorgestelde September-Oktober datums, terwyl die toernooistruktuur dieselfde gebly het.[6] Daar is ook aangekondig dat tien Franse stede die wedstryde sou aanbied met die eindstryd by die Stade de France in Saint-Denis buite Parys.[6] Frankryk se eerste minister, Jean-Pierre Raffarin, het verklaar dat "dié besluit illustreer die kwaliteit van ons land en die vermoë om groot sportgeleenthede aan te bied... Hierdie Wêreldbeker sal ’n geleentheid wees om die streke van Frankryk, waar die wonderlike sport rugby diep wortels het, te vertoon."[6]

Deelnemende spanne[wysig | wysig bron]

Nasies wat in die kwalifiseringkompetisie deelgeneem het en die wat outomaties gekwalifiseer het; altesaam 90 nasies het deelgeneem.

   Afrika

   Amerikas

   Asië

   Europa

   Oseanië

Die agt kwarteindstrydfinaliste van die Rugbywêreldbeker 2003 – Australië, Engeland, Frankryk, Ierland, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis – het almal outomaties gekwalifiseer terwyl die res van die spanne moes kwalifiseer tydens ’n reeks kompetisies wat regoor die wêreld gehou is. Tien van die twintig posisies wat in die toernooi beskikbaar was is gevul deur streekskwalifiseerders, terwyl die oorblywende twee posisies deur heruitdunning gevul is. Die kwalifiseringtoernooi is in vyf streekspoele verdeel: Afrika, Amerikas, Asië, Europa en Oseanië.[7] As die outomatiese klassifiseerders getel word, het meer as 90 nasies in aanmerking gekom vir kwalifisering vir die finale toernooi in Frankryk.

In Julie 2005 is Samoa en Fidji bevestig as kwalifiseerders van Oseanië, as onderskeidelik Oseanië 1 en 2.[8] In Julie van die volgende jaar het Argentinië as Amerikas 1 gekwalifiseer toe hulle Uruguay 26–0 in Buenos Aires verslaan het.[9] Amerikas 2 is in Augustus gevul toe Kanada die VSA 56–7 in Newfoundland geklop het.[10] Die VSA het egter later daarin geslaag om as Amerikas 3 te kwalifiseer nadat die span Uruguay gemaklik in twee seksies in die begin van Oktober verslaan het.[11] In daardie maand het Italië as Europa 1 gekwalifiseer toe hulle Rusland 67–7 in Moskou geklop het om eerste plek in die land se kwalifiseringpoel te behaal; Roemenië het Spanje 43–20 in Madrid geklop en daarmee ook vir die Rugbywêreldbeker 2007 gekwalifiseer as Europa 2.[12]

Namibië het vir hulle derde agtereenvolgende Wêreldbeker gekwalifiseer toe die span Marokko oor twee seksies in November geklop het.[13] In laat-2006 is aangekondig dat die IRR Colombo onttrek het as die ligging vir die finale Asiatiese kwalifiseringstoernooi as gevolg van veiligheidsprobleme.[14] Japan het die enigste Asiatiese toekenning gewen nadat die toernooi na Hongkong geskuif is.[15] Georgië was 14 punte beter as Portugal oor twee seksies om die laaste Europese plek in te neem.[15] Tonga het deur heruitdunning gekwalifiseer nadat die span Korea geklop het.[16]

Die finale plek in Poel C het na Portugal gegaan nadat die span Uruguay gemiddeld 24–23 geklop het. Portugal, wat Uruguay vervang het, se kwalifisering was die enigste verandering in die 20-span lys van die Rugbywêreldbeker 2003. Portugal is ook die enigste geheel-en-al amateurspan wat gekwalifiseer het.

Span Kwalifiseringmetode Verskynings by eindstryde Laaste verskyning Vorige beste prestasie Poel
Vlag van Australië Australië Outomaties Sesde 2003 Kampioen (1991, 1999) B
Vlag van Engeland Engeland Sesde 2003 Kampioen (2003) A
Vlag van Frankryk Frankryk Sesde 2003 Naaswenner (1987, 1999) D
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland Sesde 2003 Kwarteindrondte (1987, 1991, 1995, 2003) D
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland Sesde 2003 Kampioen (1987) C
Vlag van Skotland Skotland Sesde 2003 Vierde plek (1991) C
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika Vierde 2003 Kampioen (1995) A
Vlag van Wallis Wallis Sesde 2003 Derde plek (1987) B
Vlag van Argentinië Argentinië Kwalifiseringsrondte Sesde 2003 Kwarteindrondte (1999) D
Vlag van Fidji Fidji Vyfde 2003 Kwarteindrondte (1987) B
Vlag van Georgië Georgië Tweede 2003 Poelfase (2003) D
Vlag van Italië Italië Sesde 2003 Poelfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003) C
Vlag van Japan Japan Sesde 2003 Poelfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003) B
Vlag van Kanada Kanada Sesde 2003 Kwarteindrondte (1991) B
Vlag van Namibië Namibië Derde 2003 Poelfase (1999, 2003) D
Vlag van Portugal Portugal Eerste – Debuut C
Vlag van Roemenië Roemenië Sesde 2003 Poelfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003) C
Vlag van Samoa Samoa Vyfde 2003 Kwarteindrondte (1991, 1995) A
Vlag van Tonga Tonga Vyfde 2003 Poelfase (1987, 1995, 1999, 2003) A
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State Vyfde 2003 Poelfase (1987, 1991, 1999, 2003) A

Stadions[wysig | wysig bron]

Die Rugbywêreldbeker 2007 is deur Frankryk aangebied, met van die wedstryde wat in Edinburg en Cardiff gespeel is
Verbyvlug oor die Stade de France tydens die openingseremonie van die Rugbywêreldbeker 2007
Nagtelike foto van die Eiffeltoring tydens die Rugbywêreldbeker 2007

Frankryk het die reg om die Rugbywêreldbeker 2007 aan te bied in 2003 verkry en het vervolgens aangekondig dat vier wedstryde in Wallis, by Cardiff se 74 500 Millennium-stadion, gehou sal word (twee Poel B-wedstryde waarby die Walliese span betrokke was, die wedstryd tussen Fidji en Kanada, en ’n kwarteindstryd). Ierland sou wedstryde in Dublin by Lansdowne Road aangebied het, maar as gevolg van skeduleringskonflikte met die herkonstruksie van die stadion het die land besluit om nie deel te neem aan die aanbieding van die Rugbywêreldbeker 2007 nie.[17]

Twee Poel C-wedstryde is by Edinburg se Murrayfield-stadion gehou. Omstredenheid het in laat-2004 ontstaan toe mediaberigte gespekuleer het dat die Skotse Rugbyunie van die wedstryde wou verkoop. Die gerug het byna ’n jaar later weer die rondte gedoen, wat die SRU gedwing het om ’n uitspraak oor die aangeleentheid te maak.[17] Indien Skotland sou onttrek, het Wallis belangstelling getoon in die oorname van Skotland se toegewysde wedstryde.[18] Daar is in April 2006 bevestig dat Skotland tog die wedstryde sou aanbied. Die Rugbywêreldbeker 2007 het heelwat meer toeskouerkapasiteit as wat die geval in die Rugbywêreldbeker 2003 was: die kleinste stadion vir die 2007-toernooi het sitplek vir 33 900 toeskouers. Die Franse stadions is dieselfde as die wat vir die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 1998 gebruik is. 6 000 vrywilligers het geholpe om die kompetisie te organiseer.[19] Organiseerders en vrywilligers het op 18 Maart 2007 by die Paryse Disneyland-oord vergader om die begin van die rugbyfeesvieringe te gedenk.[19] Lede van die seëvierende 2007-Franse Sesnasieskampioenspan was ook teenwoordig.[19]

Alhoewel die Rugbywêreldbeker 2007 die eerste was wat hoofsaaklik deur Frankryk aangebied is, is ’n aantal wedstryde in die 1991 en 1999-toernooie, wat onderskeidelik hoofsaaklik deur Engeland en Wallis aangebied is, in Frankryk gespeel. Poel D (wat Frankryk insluit) is oral in Frankryk gehou, insluitend in Béziers, Bayonne, Grenoble, Toulouse, Brive en Agen. Parc des Princes en Stadium Lille Métropole het ook elkeen ’n kwarteindwedstryd aangebied. Op soortgelyke wyse is Poel C-wedstryde in 1999 oral in Frankryk gehou in Béziers, Bordeaux en Toulouse.[20] ’n Tweede-rondte-wedstryd is gehou by Stade Félix-Bollaert en ’n kwarteindstryd is by die Stade de France gehou, beide 2007-stadions.[20]

Vlag van Frankryk Saint-Denis Vlag van Wallis Cardiff Vlag van Skotland Edinburg Vlag van Frankryk Marseille
Stade de France Millennium Murrayfield Stade Vélodrome
48°55′28″N 2°21′36″O / 48.92444°N 2.36000°O / 48.92444; 2.36000 (Stade de France) 51°28′41″N 3°10′57″W / 51.47806°N 3.18250°W / 51.47806; -3.18250 (Millennium-stadion) 55°56′32″N 3°14′27″W / 55.94222°N 3.24083°W / 55.94222; -3.24083 (Murrayfield-stadion) 43°16′11″N 5°23′45″O / 43.26972°N 5.39583°O / 43.26972; 5.39583 (Stade Vélodrome)
Kapasiteit: 80 000 Kapasiteit: 74 500 Kapasiteit: 67 144 Kapasiteit: 59 500
07-01 France-Angleterre 02-03-2002.jpg Millennium Stadium RWC2015.jpg A pot of gold... - geograph.org.uk - 718806.jpg Vue du virage Depé.jpg
Vlag van Frankryk Parys Vlag van Frankryk Lens Vlag van Frankryk Lyon Vlag van Frankryk Nantes
Parc des Princes Stade Félix-Bollaert Stade de Gerland Stade de la Beaujoire
48°50′29″N 2°15′11″O / 48.84139°N 2.25306°O / 48.84139; 2.25306 (Parc des Princes) 50°25′58″N 2°48′54″O / 50.43278°N 2.81500°O / 50.43278; 2.81500 (Stade Félix-Bollaert) 45°43′26″N 4°49′56″O / 45.72389°N 4.83222°O / 45.72389; 4.83222 (Stade de Gerland) 47°15′20.27″N 1°31′31.35″W / 47.2556306°N 1.5253750°W / 47.2556306; -1.5253750 (Stade de la Beaujoire)
Kapasiteit: 47 870 Kapasiteit: 41 400 Kapasiteit: 41 100 Kapasiteit: 38 100
Paris-Parc-des-Princes.jpg Stade Bollaert (Coupe du Monde de Rugby 2007).jpg Stade-Gerland-RWC2007.JPG Stade de la Beaujoire.jpg
Vlag van Frankryk Toulouse Vlag van Frankryk Saint-Étienne Vlag van Frankryk Bordeaux Vlag van Frankryk Montpellier
Stadium de Toulouse Stade Geoffroy-Guichard Stade Chaban-Delmas Stade de la Mosson
43°34′59″N 1°26′3″O / 43.58306°N 1.43417°O / 43.58306; 1.43417 (Stadium de Toulouse) 45°27′39″N 4°23′25″O / 45.46083°N 4.39028°O / 45.46083; 4.39028 (Stade Geoffroy-Guichard) 44°49′45″N 0°35′52″W / 44.82917°N 0.59778°W / 44.82917; -0.59778 (Stade Chaban-Delmas) 43°37′20″N 3°48′43″O / 43.62222°N 3.81194°O / 43.62222; 3.81194 (Stade de la Mosson)
Kapasiteit: 35 700 Kapasiteit: 35 650 Kapasiteit: 34 440 Kapasiteit: 33 900
Stadium de Toulouse.jpg Stade-GeoffroyGuichard-RWC2007.JPG Stade Chaban-Delmas.jpg Australie-Fidji.4.JPG

Formaat[wysig | wysig bron]

Die Rugbywêreldbeker 2007 is oor 44 dae tussen 20 verskillende nasies, oor 48 wedstryde gespeel. Dit het op 7 September 2007 by die Stade de France met ’n wedstryd tussen die gasheer, Frankryk, en Argentinië afgeskop. Die toernooi het geëindig by dieselfde stadion op 20 Oktober met die eindstryd tussen Engeland en Suid-Afrika, waartydens die Springbokke die Webb Ellis-beker ingepalm het.

Poele[wysig | wysig bron]

Poel A Poel B Poel C Poel D

Vlag van Engeland Engeland[21]
Vlag van Samoa Samoa
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika[21]
Vlag van Tonga Tonga
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State

Vlag van Australië Australië[21]
Vlag van Kanada Kanada
Vlag van Fidji Fidji
Vlag van Japan Japan
Vlag van Wallis Wallis[21]

Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland[21]
Vlag van Italië Italië
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Roemenië Roemenië
Vlag van Skotland Skotland[21]

Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Frankryk Frankryk[21][22]
Vlag van Georgië Georgië
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland[21]
Vlag van Namibië Namibië

Elke land mag 30 spelers vir die toernooi kies. Die spanne moes teen 14 Augustus 2007 aan die Internasionale Rugbyraad voorgelê word.[23] Nadat die span voorgelê is kan ’n beseerde speler vervang word, maar so ’n speler sal nie toegelaat word om weer by die span aan te sluit nie.

Poelfase[wysig | wysig bron]

Openingseremonie in die Stade de France
Franse ondersteuners by die openingseremonie
Synergie, die amptelike rugbybal van die Rugbywêreldbeker 2007

Soos in die Rugbywêreldbeker 2003 is die 20 nasies wat vir die Rugbywêreldbeker 2007 gekwalifiseer het, in vier poele verdeel. Die poele is verdeel van Poel A tot Poel D en elke poel het uit vyf spanne bestaan. Elke poel het een semifinalis en een kwarteindfinalis (outomatiese kwalifiseerders) van die Rugbywêreldbeker 2003, met die ander drie plekke wat deur die kwalifiseringstelsel gevul is. Elke nasie het een keer teen elke ander span in hulle poel gespeel: elke nasie het dus vier wedstryde in die poelfase gespeel.

Klassifisering binne elke poel was gegrond op die volgende puntestelsel:

  • Vier wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
  • Twee vir ’n gelykop;
  • geen vir ’n nederlaag;
  • Een bonuspunt vir die druk van vier of meer drieë, of ’n nederlaag met sewe punte of minder.[24]

Bonuspunte wat bydra tot spanne se kumulatiewe wedstrydpuntetelling is in elkeen van die volgende omstandighede (een wedstrydpunt vir elke geval) toegeken:

  • ’n span druk vier of meer drieë (ongeag van die wedstryduitslag);
  • ’n span verloor met sewe (’n verdoelde drie) of minder.[24]

Aan die einde van die poelfase is die spanne gerangskik van die eerste na die vyfde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee top spanne wat na die kwarteindrondte deurgedring het. As twee of meer spanne ewe veel punte behaal, word ’n kriteriastelsel van gebruik om te bepaal watter span ’n hoër rang het. Die kriteriastelsel berus op ’n gedetailleerde analise van die wedstryde waaraan die spanne deelgeneem het.[24] As geen uitslag met die stelsel bereik kan word nie word die span wat die hoër rang op die amptelike ranglys van die IRR het (soos gepubliseer op 1 Oktober 2007) die hoër rang toegeken.[24]

Uitklopfase[wysig | wysig bron]

Van die begin van dié fase af het die toernooi ’n uitklopformaat aangeneem wat uit agt wedstryde bestaan het: vier kwarteindrondtewedstryde, twee halfeirondtewedstryde, ’n derde-plek-wedstryd en die eindstryd.

Die wenner en naaswenner van elk van die poele het na die uitklopfase deurgedring. Poelwenners het teen naaswenners in ander poele in die kwarteindstrydwedstryde gespeel, byvoorbeeld: die wenner van Poel A speel teen die naaswenner van Poel B en die wenner van Poel B speel teen die naaswenner van Poel A.

Elke wedstryd in die uitklopstadium moes met ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. As daar na tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag is, word daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik word daar twee periodes van ekstra tyd gespeel, 10 minute in elke rigting: as daar dan steeds geen wenner is nie word daar vir tien minute gespeel in ’n uitklop-formaat, waar die eerste span wat daarin slaag om punte te behaal, wen. As daar steeds nie ’n wenner is na 110 minute nie word die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.[24]

2007-effek op 2011-kwalifisering[wysig | wysig bron]

Anders as tydens die Rugbywêreldbeker 2003 het die top drie spanne in elke poel outomaties vir die Rugbywêreldbeker 2011 in Nieu-Seeland kwalifiseer: voorheen het slegs die agt kwarteindfinalsite outomaties vir die volgende toernooi gekwalifiseer. Die vier semifinaliste, saam met die volgende gasheer Nieu-Seeland, is gekeur vir die 2011-toernooi. Hulle is Argentinië, Australië, Engeland, Fidji, Frankryk, Ierland, Italië, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika, Tonga en Wallis.

Kaartjies en borgskappe[wysig | wysig bron]

Amptelike 2007 Rugbywêreldbeker-winkel

Kaartjies vir die Rugbywêreldbeker 2007 is in drie fases verdeel. Die eerste-fase-kaartjies is in November 2005 vrygestel toe lede van die Europese rugbygemeenskap (bv. amptenare, spelers, ens.) die geleentheid gebied is om verskeie kaartjiepakkette aan te skaf. Na die oopstel van die tweede fase van die kaartjieskema is meer as 100 000 kaartjies binne tien ure verkoop.[25] Aan die begin van 2006 is daar aangekondig dat daar reeds 800 000 van die 2,4 miljoen kaartjies verkoop is en op 6 September 2006 is die eenmiljoenste kaartjie verkoop.[26] Die oorblywende kaartjies is tydens die derde fase in November 2006 vrygestel: dié kaartjies was individuele kaartjies en kaartjies na die kwarteindstryd wat gelei het tot 'ongekende aanvraag'.

In Junie 2007 is daar aangekondig dat van die 2,4 miljoen kaartjies wat te koop aangebied is reeds 2 miljoen verkoop is.[27]

Die Wêreldwye Vennote van die toernooi was Société Générale, GMF, Électricité de France, Peugeot, Visa en SNCF,[28] en die amptelike borge sluit in Heineken, Vediorbis, Capgemini, Orange, Toshiba en Emirates.[29] Gilbert het die rugbyballe vir die toernooi verskaf en die Gilbert Synergie wedstrydbal is deurgaans in die toernooi gebruik. Dit sit Gilbert se betrokkenheid by Rugbywêreldbeker voort nadat die maatskappy die Barbarian- (1995), Revolution- (1999) en Xact-balle (2003) vir vorige toernooie verskaf het.[30] Saam met Gilbert was die amptelike verskaffers Adidas, Coca-Cola en Clifford Chance.[31]

Wedstrydamptenare[wysig | wysig bron]

’n Paneel van 12 skeidsregters en 13 lynregters is vir die poelfase ingespan. Vir die uitklopstadium het die 12 skeidsregters as skeidsregters, lynregters en televisiewedstrydamptenare opgetree.[32]

Skeidsregters[wysig | wysig bron]

Lynregters[wysig | wysig bron]

Wedstryde[wysig | wysig bron]

Poelwedstryde[wysig | wysig bron]

Poel A[wysig | wysig bron]

Die Samoaanse Siva Tau
Suid-Afrika nadat hulle Engeland met 36–0 geklop het
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika 4 4 0 0 24 189 47 +142 3 19
Vlag van Engeland Engeland 4 3 0 1 11 108 88 +20 2 14
Vlag van Tonga Tonga 4 2 0 2 9 89 96 -7 1 9
Vlag van Samoa Samoa 4 1 0 3 5 69 143 -74 1 5
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State 4 0 0 4 7 61 142 -81 1 1

Poel B[wysig | wysig bron]

Wallis teen Kanada
Australië tydens hul 91–3-oorwinning oor Japan
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
Vlag van Australië Australië 4 4 0 0 30 215 41 +174 4 20
Vlag van Fidji Fidji 4 3 0 1 14 114 136 –22 3 15
Vlag van Wallis Wallis 4 2 0 2 23 168 105 +63 4 12
Vlag van Japan Japan 4 0 1 3 7 64 210 -146 1 3
Vlag van Kanada Kanada 4 0 1 3 6 51 120 -69 0 2

Poel C[wysig | wysig bron]

Skotland klop Roemenië met 42–0 tuis
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 4 4 0 0 46 309 35 +274 4 20
Vlag van Skotland Skotland 4 3 0 1 14 116 66 +50 2 14
Vlag van Italië Italië 4 2 0 2 8 85 117 –32 1 9
Vlag van Roemenië Roemenië 4 1 0 3 5 40 161 -121 1 5
Vlag van Portugal Portugal 4 0 0 4 4 38 209 -171 1 1

Poel D[wysig | wysig bron]

Argentinië se openingswedstryd teen Frankryk
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
Vlag van Argentinië Argentinië 4 4 0 0 16 143 33 +110 2 18
Vlag van Frankryk Frankryk 4 3 0 1 24 188 37 +151 3 15
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland 4 2 0 2 9 64 82 –18 1 9
Vlag van Georgië Georgië 4 1 0 3 5 50 111 -61 1 5
Vlag van Namibië Namibië 4 0 0 4 3 30 212 -182 0 0

Uitklopwedstryde[wysig | wysig bron]

Die Springbokke nadat hulle in 2007 as die wêreldkampioen gekroon is
Die William Webb Ellis-beker wat deur die Springbokspan van Suid-Afrika as wenner van die Wêreldbekertoernooi van 2007 omhoog gehou is
Kwarteindrondte Halfeindrondte Eindstryd
                   
6 Oktober – Marseille        
 Vlag van Australië Australië  10
13 Oktober – Saint-Denis
 Vlag van Engeland Engeland  12  
 Vlag van Engeland Engeland  14
6 Oktober – Cardiff
   Vlag van Frankryk Frankryk  9  
 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  18
20 Oktober – Saint-Denis
 Vlag van Frankryk Frankryk  20  
 Vlag van Engeland Engeland  6
7 Oktober – Marseille
   Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika  15
 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika  37
14 Oktober – Saint-Denis
 Vlag van Fidji Fidji  20  
 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika  37 derde plek
7 Oktober – Saint-Denis
   Vlag van Argentinië Argentinië  13   19 Oktober – Parys
 Vlag van Argentinië Argentinië  19
   Vlag van Frankryk Frankryk  10
 Vlag van Skotland Skotland  13  
 Vlag van Argentinië Argentinië  43

Kwarteindrondte[wysig | wysig bron]

Halfeindrondte[wysig | wysig bron]

Klein finale (vir die derde plek)[wysig | wysig bron]

Eindstryd[wysig | wysig bron]


Rugbywêreldkampioen 2007
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika

Finale puntestand[wysig | wysig bron]

Hierdie tabel toon die finale puntestand van al die 20 deelnemende nasionale rugbyspanne ná die Rugbywêreldbeker 2007.[33]

Rang Span Poel Wed Wen Gel Ver Pte Drieë Doelskoppe Strafdoele Skepdoele
1 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika A 7 7 0 0 278 33 25 21 0
2 Vlag van Engeland Engeland A 7 5 0 2 140 12 7 17 5
3 Vlag van Argentinië Argentinië D 7 6 0 1 209 23 14 18 4
4 Vlag van Frankryk Frankryk D 7 4 0 3 227 27 19 18 0
In die kwarteindrondte uitgeskakel
5 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland C 5 4 0 1 327 48 36 5 0
6 Vlag van Australië Australië B 5 4 0 1 225 31 20 8 2
7 Vlag van Fidji Fidji D 5 3 0 2 134 16 12 10 0
8 Vlag van Skotland Skotland C 5 3 0 2 129 15 15 8 0
In die poelfase uitgeskakel
9 Vlag van Wallis Wallis B 4 2 0 2 168 23 16 7 0
10 Vlag van Tonga Tonga A 4 2 0 2 89 9 7 10 0
11 Vlag van Italië Italië C 4 2 0 2 85 8 6 11 0
12 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland D 4 2 0 2 64 9 5 2 1
13 Vlag van Samoa Samoa A 4 1 0 3 69 5 4 12 0
14 Vlag van Georgië Georgië D 4 1 0 3 50 5 5 5 0
15 Vlag van Roemenië Roemenië C 4 1 0 3 40 5 3 3 0
16 Vlag van Japan Japan B 4 0 1 3 64 7 4 7 0
17 Vlag van Kanada Kanada B 4 0 1 3 51 6 3 5 0
18 Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State A 4 0 0 4 61 7 4 6 0
19 Vlag van Portugal Portugal C 4 0 0 4 38 4 3 3 1
20 Vlag van Namibië Namibië D 4 0 0 4 30 3 3 2 1
Totaal 48 2498 296 211 178 14

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ (en) "Rugby Union – IRB Rugby World Cup – Most individual points in a tournament". ESPNscrum. Besoek op 28 September 2019.
  2. ↑ (en) "Rugby Union – IRB Rugby World Cup – Most individual tries in a tournament". ESPNscrum. Besoek op 28 September 2019.
  3. ↑ (en) "England to launch bid for 2007". rugby.com.au. 12 September 2001. Besoek op 7 Oktober 2006.
  4. ↑ (en) "World Cup bidding process underway". rugby.com.au. September 28, 2002. Besoek op 7 Oktober 2006.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 (en) "IRB clarifies World Cup bid situation". rugby.com.au. November 17, 2002. Besoek op 7 Oktober 2006.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 (en) "France wins right to host 2007 Rugby World Cup". rugby.com.au. 11 April 2003. Besoek op 7 Oktober 2006.
  7. ↑ (en) "RWC 2007 Qualifying process". rugbyworldcup.com. Besoek op 16 Maart 2007.
  8. ↑ (en) "Samoa and Fidji through to RWC 2007". rugbyworldcup.com. Besoek op 16 Maart 2007.
  9. ↑ (en) "Argentina qualify for Rugby World Cup 2007". rugbyworldcup.com. Besoek op 16 Maart 2007.
  10. ↑ (en) "Canada qualifies for RWC 2007". rugbyworldcup.com. Besoek op 16 Maart 2007.
  11. ↑ (en) "USA Eagles qualify for 2007 World Cup". rugbyworldcup.com. Besoek op 16 Maart 2007.
  12. ↑ "Italy and Romania qualify for RWC 2007". rugbyworldcup.com. Besoek op 16 Maart 2007.
  13. ↑ (en) "Namibia qualify for Rugby World Cup". rugbyworldcup.com. Besoek op 16 Maart 2007.
  14. ↑ (en) "IRB scraps Asian World Cup qualifiers in Sri Lanka". lankabusinessonline.com. 27 Oktober 2006. Besoek op 27 Oktober 2006.
  15. ↑ 15,0 15,1 (en) "Japan and Georgia qualify". rugbyworldcup.com. Besoek op 16 Maart 2007.
  16. ↑ (en) "Tonga through to RWC 2007 finals". rugbyworldcup.com. Besoek op 16 Maart 2007.
  17. ↑ 17,0 17,1 (en) "Scotland looks to give up World cup matches at Murrayfield". worldcupweb.com. 2 Desember 2005. Besoek op 21 April 2006.
  18. ↑ (en) "Scots could disrupt World cup hosting plans". worldcupweb.com. 20 Februarie 2006. Besoek op 21 April 2006.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 (en) "Rugby World Cup volunteers gather at Disneyland Paris". rugbyworldcup.com. 18 Maart 2006. Besoek op 24 Maart 2007.
  20. ↑ 20,0 20,1 (en) "1999 Rugby World Cup venues". sportsillustrated.cnn.com. Besoek op 16 Maart 2007.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 21,5 21,6 21,7 Outomatiese kwalifiseerder (kwarteindfinaliste in 2003).
  22. ↑ Benewens outomatiese kwalifisering as gevolg van prestasie in 2003, is Frankryk die gasheer en sou die land op grond daarvan gekwalifiseer het.
  23. ↑ (en) "Tonga reveal squad for World Cup". bbc.co.uk. 10 Augustus 2007. Besoek op 2 September 2007.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 24,4 (en) "Tournament Rules". rugbyworldcup.com. Besoek op 14 Augustus 2007.
  25. ↑ (en) "Rush For Rugby World Cup Tickets". xtramsn.co.nz. Besoek op 22 April 2006.
  26. ↑ (en) "One millionth RWC ticket sold". therugbyworldcup.co.uk. Besoek op 7 September 2006.
  27. ↑ (en) "Unprecedented demand for RWC 2007 tickets". rugbyworldcup.com. 9 November 2006. Besoek op 22 November 2006.
  28. ↑ (en) "RWC 2007 Worldwide Partners". rugbyworldcup.com. Besoek op 14 Augustus 2007.
  29. ↑ (en) "RWC 2007 Sponsors". rugbyworldcup.com. Besoek op 14 Augustus 2007.
  30. ↑ (en) "Rugby World Cup 2007". gilbertrugby.com. Besoek op 7 Oktober 2006.
  31. ↑ (en) "RWC 2007 Suppliers". rugbyworldcup.com. Besoek op 14 Augustus 2008.
  32. ↑ (en) "Rugby World Cup 2007 match official appointments set". rugbyworldcup.com. 13 Augustus 2007. Besoek op 13 Augustus 2007.
  33. ↑ (en) "Rugby Union – Statsguru – Test matches – Team records". ESPNscrum. Besoek op 28 September 2019.

Verdere leesstof[wysig | wysig bron]

  • (en) Peatey, Lance (2011). In Pursuit of Bill: A Complete History of the Rugby World Cup. New Holland Publishers. ISBN 978-1-74257-191-1.
  • (en) Robertson, Ian (12 November 2007). Sweet Chariot 2 – The Complete Book of the Rugby World Cup 2007. Green Umbrella Publishing. p. 192. ISBN 978-1-905828-29-6.
  • (fr) Thomas, Nicolas (5 Desember 2007). Coupe du monde de rugby 2007 – le livre officiel. Éditions Prolongations. p. 155. ISBN 978-2-916400-26-6.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Stadions van die Rugbywêreldbeker 2007 in Frankryk
Rugbywêreldbeker Rugbyball2.jpg

Australië en Nieu-Seeland 1987 • Engeland 1991 • Suid-Afrika 1995 • Wallis 1999 • Australië 2003 • Frankryk 2007 • Nieu-Seeland 2011 • Engeland 2015 • Japan 2019 • Frankryk 2023

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugbywêreldbeker_2007&oldid=2057769"