Britse Statebond: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
k + Prent
Etiket: Ongedaanmaking
k {{Regionale organisasies}}
Lyn 173: Lyn 173:
* {{en}} [http://www.commonwealth.org.uk/ ''The Commonwealth Institute, London'']
* {{en}} [http://www.commonwealth.org.uk/ ''The Commonwealth Institute, London'']
* {{en}} [http://www.empiremuseum.co.uk/ ''British Empire & Commonwealth Museum, Bristol, England'']
* {{en}} [http://www.empiremuseum.co.uk/ ''British Empire & Commonwealth Museum, Bristol, England'']

{{Regionale organisasies}}


[[Kategorie:Britse Statebond| ]]
[[Kategorie:Britse Statebond| ]]

Wysiging soos op 23:15, 18 Junie 2018

Vlag van die Britse Statebond
Die vlag van die Statebond wapper aan die Parlement van Kanada in Ottawa
Die hoofkantoor van die Statebond in die Marlborough House in Londen
Konferensie van die eerste ministers van die Britse dominions William Lyon Mackenzie King (Kanada), Jan Christian Smuts (Suid-Afrika), Winston Churchill (Verenigde Koninkryk), Peter Fraser (Nieu-Seeland) en John Curtin (Australië) op 1 Mei 1944 in Londen (van links na regs)

Die Statebond (vroeër Britse Statebond, Engels: Commonwealth of Nations, tot 1947 British Commonwealth of Nations) is 'n vrywillige vereniging van 53 onafhanklike, soewereine lande, meestal bestaande uit die Verenigde Koninkryk en sy vorige kolonies.

Nie alle lede van die Statebond erken die Britse monarg as staatshoof nie. Díé wat dit wel doen is bekend as Statebondgebiede, maar die meerderheid van lede is republieke, en 'n handvol andere is inheemse monargieë. Alle lede erken wel vir Koningin Elizabeth II as die Hoof van die Statebond, 'n rol wat miskien die beste met díé van 'n seremoniële president vergelyk kan word.

Oorspronge

Die Statebond het die Britse Ryk vervang, en sy oorspronge lê in die Rykskonferensies van die laat 1920's (konferensies van Britse en koloniale eerste ministers het gebeur vanaf 1887), waar die onafhanklikheid van self-regerende kolonies en dominiums erken is, en is uiteindelik geformaliseer deur die Statuut van Westminster in 1931. Die Statebond is geskep as 'n vereniging van vrye en gelyke state, en lidmaatskap was gebaseer op die gemene trou aan die Britse Kroon.

Ná die Tweede Wêreldoorlog is die Ryk stadig afgebreek, wat deels aan die groei van onafhanklikheidsbewegings in die onderdanige streke (mees belangrik in Indië onder die invloed van Mahatma Gandhi) toegeskryf kan word, asook die Britse Regering se verkrampte omstandighede as gevolg van die koste van die oorlog. Burma (1948) en Suid-Jemen (1967) was onder die paar vorige kolonies/protektorate wat nie tot die Statebond toegetree het by onafhanklikheidswording nie. Miskien die mees bekende groep vorige Britse kolonies, die Verenigde State, is ook nie lid van die Statebond nie, omdat die onafhanklikheid van die VSA hierdie instelling met oor 'n honderd jaar voorafgaan. Die Republiek Ierland was 'n lid, maar het die Statebond verlaat met republiekwording in 1949.

Die kwessie van republiekstatus binne die Statebond is eers in 1950 opgelos toe daar ooreengekom is, volgens 'n formule voorgestel deur Kanadese eerste minister Louis St. Laurent, dat Indië 'n lid mag bly ten spyte van sy huidige republiekgrondwet1. (Voorheen het Ierland en Burma die Statebond verlaat na republiekwording.) Hierdie besluit, soos uiteengesit in die London Declaration, het toegelaat dat lede die Britse monarg as Hoof van die Statebond aanvaar ongeag van hulle binnelandse grondwetlike opset, en word deur baie gesien as die begin van die moderne Statebond.

Soos die Statebond gegroei het, het Brittanje en die vorige "blanke Dominiums" informeel (en meestal veragtend) bekend geraak as die Wit Statebond, spesifiek wanneer hulle met die armer, meestal nie-blanke Statebondslede verskil het oor verskeie kwessies by die Statebond Regeringshoofde-ontmoetings. Aantygings dat die "Wit Statebond" ander belange as spesifiek die Afrika Statebondnasies het, asook beskuldigings van rassisme en kolonialisme het gereeld voorgekom gedurende debatte oor Rhodesië in die 1970's, die oplegging van sanksies teen die apartheidsera Suid-Afrika in die 1980's, en meer onlangs oor die kwessie van om druk uit te oefen vir demokratiese hervorming in Nigerië en later Zimbabwe in onlangse jare.

Sport

Die Statebond hou die Statebondspele elke vier jaar, twee jaar na elke Olimpiese Spele.

Lys van Statebondslede volgens kontinent

Lidlande van die Statebond:

   Huidige lidlande

   Opgeskorte lidlande

   Vorige lidlande

   Afhanklike gebiede van lidlande

Lidlande volgens regeringstelsel:

   Britse realms

   Republieke

   Ander monargieë

   Huidige lidlande van die realms

   Nie meer lidlande van die realms nie

   Huidige lidlande van die Statebond

   Moontlike lidlande van die Statebond

Vlae van die lidlande naby The Mall in Londen
Lys van lidlande van die Statebond

Datum van lidmaatskap tussen hakies.[1])

Vorige lede

Ontbinde lede

Moontlike lede

Leiers

Koningin Elizabeth II is die monarg van die Commonwealth realm
Patricia Scotland is die huidige Sekretaris-generaal van die Statebond
Joseph Muscat is tans die voorsitter van die Statebond
  • Koningin Elizabeth II: 6 Februarie 1952 – hede
  • Koning George VI: 11 Desember 1936 – 6 Februarie 1952
  • Koning Edward VIII: 20 Januarie 1936 – 11 Desember 1936
  • Koning George V: 11 Desember 1931 – 20 Januarie 1936

Sekretarisse-generaal

Sekretaris-generaals van die Britse Statebond:[15]

  • Patricia Scotland (Verenigde Koninkryk): 1 April 2016 – hede
  • Kamalesh Sharma (Indië): 1 April 2008 – 1 April 216
  • Don McKinnon (Nieu-Seeland): 3 April 2000 – 1 April 2008
  • Emeka Anyaoku (Nigerië): 1 Julie 1990 – 3 April 2000
  • Shridath Ramphal (Guyana): 1 Julie 1975 – 30 Junie 1990
  • Arnold Smith (Kanada): Junie 1965 – 30 Junie 1975

Voorsitter

  • Joseph Muscat (Malta): 27 November 2015 – hede
  • Maithripala Sirisena (Sri Lanka): 9 Januarie 2015 – 27 November 2015
  • Mahinda Rajapaksa (Sri Lanka): 15 November 2013 – 9 Januarie 2015
  • Tony Abbott (Australië): 18 September 2013 – 15 November 2013
  • Kevin Rudd (Australië): 27 Junie 2013 – 18 September 2013
  • Julia Gillard (Australië): 28 Oktober 2011 – 27 Junie 2013
  • Kamla Persad-Bissessar (Trinidad en Tobago): 2010–2011
  • Patrick Manning (Trinidad en Tobago): 2009–2010
  • Yoweri Museveni (Uganda): 2007–2009
  • Lawrence Gonzi (Malta): 2005–2007
  • Olusegun Obasanjo (Nigerië): 2003–2005
  • John Howard (Australië): 2002–2003
  • Thabo Mbeki (Suid-Afrika): 1999–2002

Sien ook

Verwysings

  1. (en) "Member countries". Commonwealth Secretariat. Besoek op 2 April 2018.
  2. (en) "South Africa". Commonwealth Secretariat. Besoek op 2 April 2018.
  3. (en) "Nigeria". Commonwealth Secretariat. Besoek op 2 April 2018.
  4. (en) "Statement by Commonwealth Secretary-General Kamalesh Sharma on The Gambia". The Commonwealth. 4 Oktober 2013. Besoek op 2 April 2018.
  5. (en) "The Gambia rejoins the Commonwealth". Commonwealth Secretariat. 8 Februarie 2018. Besoek op 2 April 2018.
  6. (en) "Pakistan". Commonwealth Secretariat. Besoek op 2 April 2018.
  7. (en) "Fiji". Commonwealth Secretariat. Besoek op 2 April 2018.
  8. (en) "Fiji rejoins Commonwealth as a full member". Commonwealth Secretariat. Besoek op 2 April 2018.
  9. 9,0 9,1 (en) "Dominion Status". Commonwealth of Nations. 2016. Besoek op 2 April 2018.
  10. (en) "Commonwealth Secretariat". 13 Oktober 2016. Besoek op 2 April 2018.
  11. (en) Ingram, Derek (April 2002). "Commonwealth Update". The Round Table. 91 (364): 131–59. doi:10.1080/00358530220144148.
  12. (en) "Canada". Commonwealth Secretariat. Besoek op 2 April 2018.
  13. (en) "Malaysia". Commonwealth Secretariat. Besoek op 2 April 2018.
  14. (en) "United Republic of Tanzania". Commonwealth Secretariat. Besoek op 2 April 2018.
  15. (en) rulers.org: The Commonwealth

Eksterne skakels