Ten tye van Nobel se dood was Swede en Noorweë in 'n posisie onderling waar die Sweedse parlement slegs verantwoordelik was vir buitelandse sake en Sweedse binnelandse sake, en die Noorse parlement slegs vir Noorse binnelandse sake. Nobel het dus stipuleer dat die Vredesprys deur Noorweë toegeken moes word, aangesien hy gevrees het dat die verkiesingsproses negatief beïnvloed sou kon word deur 'n buitelandse moondheid. Volgens sy testament behoort die prys toegeken te word aan diegene "wat die beste of die meeste werk gedoen het vir die bevordering van broederskap tussen nasies én vir die totnietmaking of vermindering van weermagte én vir die ophou en bevordering van vredeskongresse".[1]
Anders as met die ander Nobelpryse kan die Vredesprys toegeken word aan 'n persoon of instansie wat te midde van die oplos van 'n konflik is en is dit nie nodig dat die konflik reeds opgelos moet wees nie. As gevolg daarvan lyk sommige van die toekennings vandag ietwat verdag, omdat die pogings nie blywende vrugte afgewerp het nie. Voorbeelde hiervan is die toekennings gegee aan Theodore Roosevelt, Lê Đức Thọ en Henry Kissinger; Lê Đức Thọ het die Nobelprys vir Vrede geweier omdat daar nie vrede in Viëtnam was nie. Hy is die enigste persoon ooit wat die Nobelprys vir Vrede verwerp het.[2] Voorts word die komitee ook voortdurend deur regse groepe gekritiseer omdat dit skyn dat hulle bevooroordeeld is ten gunste van pro-linkse bewegings. Die prys wat toegeken is aan Jasser Arafat dien as brandstof vir hul argument, aangesien hulle hom beskou het as 'n ondersteuner van terrorisme. Aung San Suu Kyi, wenner van die Nobelprys vir Vrede in 1991, is later vir haar stilte wyd gekritiseer toe honderdduisende inheemse IslamitieseRohingia in 2017 deur die Mianmarese owerhede en weermag uit hul gebiede verdryf is en na Bangladesj moes vlug.[3]Abiy Ahmed, wat die Nobelprys vir Vrede in 2019 ontvang het, is hewig vir die oorlogvoering in die Noord-Ethiopiese Tigray-streek gekritiseer en van etniese suiwering beskuldig.[4]
Die Noorweegse Nobelkomitee namens die boedel van Alfred Nobel kondig die naam van die Nobelpryswenners jaarliks vroeg in Oktober aan,[5] met die Nobelprys vir Vrede tradisioneel vyfde en op 'n Vrydag. Die prys word sedert 1990 jaarliks in Oslo, Noorweë, se stadsaal toegeken op 10 Desember, die herdenking van Nobel se dood. Tot en met 2024 is die prys aan altesaam 111 individue en 31 organisasies toegeken.[6] Nog 18 vroue het dit gekry, meer as enige ander Nobelprys.[7]
Die 2024-Nobelprys vir Vrede is toegeken aan die JapannesenieregeringsorganisasieNihon Hidankyo "vir sy pogings om 'n wêreld vry van kernwapens te bewerkstellig en vir die demonstrasie deur getuieverklarings dat kernwapens nooit weer gebruik mag word nie."[8]
Die pryse, wat 'n bedrag geld (SEK9 miljoen, omtrent VSA$1 miljoen per pryskategorie, wat dan gelykop onder die Bekroondes verdeel word),[9] 'n goue medalje en 'n diploma insluit, word op 10 Desember, die herdenking van Nobel se sterfdag in 1896, tydens 'n seremonie deur die Noorse koning, tans Harald V van Noorweë, in die Oslose stadsaal uitgedeel.
Hieronder volg 'n lys van die ontvangers van die Nobelprys vir Vrede vanaf 1901 tot op hede.
"[vir] sy suksesvolle bemiddeling om die Russies-Japannese oorlog te beëindig en vir sy belangstelling in arbitrasie, nadat hy die Haagse arbitrasiehof voorsien het met sy heel eerste geval"[11]
"[vir synde] die voorste vredesvoorsitter in Skandinawië, wat werk in die Interparlementêre Unie kombineer het met die eerste president van die Internasionale Vredeskantoor"[11]
"[vir] gekombineerde diplomatieke werk ten doeleinde vir 'n Frans-Duitse en 'n Frans-Britse begrip met 'n vooraanstaande loopbaan in internasionale arbitrasie"[11]
"vir die uitvoering van die geweldige taak om die regte van die vele krygsgevangenes aan alle kante van die Eerste Wêreldoorlog te beskerm, insluitend hul reg om kontak met hul gesinne te vestig"[11]
"[vir sy deelname] aan beide die Haagse konferensies van 1899 en 1907 "en vir sy werk na" wat die bond tot so 'n mate geword het dat hy dikwels sy "geestelike vader" genoem word"[11]
"[vir] sy werk in die ondersteuning van die miljoene in Rusland wat sukkel teen hongersnood" en "sy werk vir die vlugtelinge van Klein-Asië en Thrakië"[11]
"vir die Kellogg-Briand-verdrag, wie se ondertekenaars ingestem het om alle konflikte met vreedsame middele te vestig en die oorlog as 'n instrument van nasionale beleid te verwerp"[11]
"vir sy bevordering van die Briand-Kellogg-verdrag" en vir sy werk as die "leier van die meer vestigingsgerigte deel van die Amerikaanse vredesbeweging"[11]
"vir die skryfwerk aan The Great Illusion en vir 'n "ondersteuner van die Volkebond, sowel as 'n invloedryke publisiteit [en] opvoeder vir vrede in die algemeen te wees"[11]
"vir sy stryd teen isolasie in die huis, sy pogings om 'n vredesblok van state op die Amerikaanse vasteland te skep en sy werk vir die Verenigde Nasies"[11]
"dokter; voedingspolitikus; prominente organiseerder en direkteur, algemene voedsel- en landbou-organisasie; president, Nasionale Vredesraad en Wêreldunie van Vredesorganisasies"[11]
"voorsitter van die Internasionale Komitee van die Europese Raad, adjunkpresident van die Internasionale Konfederasie van Vrye Vakbonde, adjunkpresident van die Wêreldfederasie van Vakbonde, lid van die IAO-raad, afgevaardigde van die Verenigde Nasies"[11]
"algemene president van die Amerikaanse Rooi Kruis; voormalige staatsekretaris vir verdediging; afgevaardigde van die Verenigde Nasies; skepper van die Marshall-plan"[11]
"voormalige minister van buitelandse sake van Kanada; voormalige president van die sewende sitting van die Algemene Vergadering van die Verenigde Nasies"; "vir sy rol om die Suez-konflik te beëindig en die Midde-Oosterse vraag deur die Verenigde Nasies te probeer oplos"[11]
Kampvegter vir burgerregte; eerste persoon in die Westerse wêreld wat ons gewys het dat 'n stryd sonder geweld gevoer kan word"; King het sy tyd spandeer in verskeie gebiede van die burgerregtebeweging; van gelyke opvoeding tot ekonomiese ontkenning van minderhede. King het ook die Mars op Washington georganiseer, waar hy sy beroemde I Have a Dream-toespraak gelewer het.[11]
"President van die Internasionale Vredeskantoor; President van die Kommissie van Namibië; vir sy sterk belangstelling in menseregte: Die Europese Konvensie vir Menseregte deur die Raad van Europa, die bevordering van bevindings en die leiding van Amnestie Internasionaal en as sekretaris-generaal van die Internasionale Kommissie van Juriste"[11]
"[vir] hul pragtige werk in die ontwapeningsonderhandelinge van die Verenigde Nasies, waar hulle albei 'n belangrike rol gespeel en internasionale erkenning gewen het"[11]
"... as 'n verenigende leiersfiguur in die veldtog om die probleem van apartheid in Suid-Afrika op te los. … Deur die toekenning van vanjaar se Vredesprys wil die Komitee aandag gee aan die niegewelddadige bevrydingstryd waartoe Desmond Tutu behoort, 'n stryd waarin swart en wit Suid-Afrikaners verenig is om hul land uit konflik en krisis te bring"[11]
"vir gesaghebbende inligting en deur bewustheid te skep van die katastrofiese gevolge van Kernoorlog. Die komitee glo dat dit op sy beurt bydra tot 'n toename in die druk van openbare opposisie teen die verspreiding van kernwapens en die herdefiniëring van prioriteite, met meer aandag wat betaal word aan gesondheid en ander humanitêre sake"[11]
"In sy stryd vir die bevryding van Tibet het hy konsekwent die gebruik van geweld verwerp. Hy het eerder vreedsame oplossings voorgestel wat gebaseer is op verdraagsaamheid en wedersydse respek ten doeleinde om die historiese en kulturele erfenis van sy mense te bewaar"[11]
"Algemene Sekretaris van die Kommunistiese Party van die Sowjetunie en president van die Sowjetunie"; "vir sy hoofrol in die vredesproses wat vandag belangrike dele van die internasionale gemeenskap kenmerk"[11]
"om 'n politieke daad te eerbiedig wat aan beide kante groot moed aanroep en wat geleenthede vir 'n nuwe ontwikkeling vir broederskap in die Midde-Ooste oopgemaak het"[11]
"vir hul pogings om die deel wat kernwapens in die internasionale politiek speel te verminder en om in die langer termyn sulke wapens uit te skakel"[11]
"vir sy dekades van onvermoeide poging om vreedsame oplossings vir internasionale konflikte te vind, om demokrasie en menseregte asook ekonomiese en sosiale ontwikkeling te bevorder"
"vir hul pogings om te voorkom dat kernenergie vir militêre doeleindes gebruik word en om te verseker dat kernenergie vir vreedsame doeleindes op die veiligste moontlike manier gebruik word"
"vir hul pogings om meer kennis oor mensgemaakte klimaatverandering op te bou en te versprei en om die grondslag te lê vir die maatreëls wat nodig is om sulke veranderinge teen te werk"
"vir sy vasberade pogings om die land se meer as 50 jaar lange burgeroorlog tot 'n einde te bring, 'n oorlog wat die lewens van minstens 220 000 Colombiane geëis en nagenoeg ses miljoen mense verplaas het."
"vir sy werk om die aandag te vestig op die katastrofale humanitêre gevolge van enige gebruik van kernwapens en vir sy baanbrekende pogings om 'n verbod op sodanige wapens op grond van verdrae te bereik"
"vir sy pogings om vrede en internasionale samewerking te bewerkstellig, en veral vir sy beslissende inisiatief om die grenskonflik met die buurland Eritrea op te los."
"vir sy pogings om honger te bekamp, vir sy bydrae tot die verbetering van toestande vir vrede in konflikgeteisterde gebiede en sy optrede as 'n dryfveer in pogings om die gebruik van honger as 'n wapen van oorlog en konflik te voorkom."
"vir die bevordering van die reg om mag te kritiseer en die fundamentele regte van burgers te beskerm en 'n uitstaande poging aan te wend om oorlogsmisdade, menseregtevergrype en die misbruik van mag te dokumenteer"
"vir sy pogings om 'n wêreld vry van kernwapens te bewerkstellig en vir die demonstrasie deur getuieverklarings dat kernwapens nooit weer gebruik mag word nie"
↑(en) "Nobel Prize Awarded Women". Nobelprize.org. Nobel Media 2024. 11 Oktober 2024. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 November 2018. Besoek op 11 Oktober 2024.