Mercedes-Benz M121 enjin

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
  Mercedes-Benz M121-enjin
Oorsig
Vervaardiger Mercedes-Benz
Konfigurasie inlynviersilinder
Afmetings
Inhoudsmaat 1,9 L (1 897 cc)
2,0 L (1 988 cc)
Boorwydte 85 mm (3,35 in)
87 mm (3,43 in)
Slaglengte 83,6 mm (3,29 in)
Drukverhouding 8.5:1, 9.0:1
Blok Gietyster
Stelsels
Klepwerking enkelbonokas 2 kleppe/sil.
Brandstoftipe Petrol
Brandstofstelsel Twin parallelle Solex 38PDSJ vergassers
Verkoelingstelsel Waterverkoel
Enjinlewering
Kraglewering 56–82 kW (75–110 hp)
Wringkrag 154 N⋅m (114 lb⋅ft)
Plek in geskiedenis
Voorganger M136

Die Mercedes-Benz M121-enjin was 'n 1,9 liter enkelbonokasinlynviersilinderenjin wat in 1955 deur Mercedes bekendgestel is en gedurende die 1950's en 1960's in verskillende voertuigmodelle gebruik is. Dit was oorspronklik gegradeer op 56 kW (75 hp) teen 5500 opm. Dit het die 1,8 liter M136 vervang wat in 1935 bekendgestel is, weens beter prestasie teenoor die M136 se sydelingse nokasontwerp.

Toepassings sluit mediumgrootte sedans, soos die 190, die 190SL roadster en vragmotors soos die Unimog en L319 modelle in.

M121-variante[wysig | wysig bron]

Die M121-enjin het 'n enkelketting-aangedrewe bokant-nokasuitleg met verspringende kleppe wat deur lang en kort tuimelarms beheer word. Die silinderblok is van gietyster gemaak. Die silinderdeursnee vir die M121 is 85 mm. Die drieringkrukas is van gesmeede staal. Die slag van die enjin was 83,6 mm. Dit het die M121 'n verplasing van 1 897 cc (1,9 L) gegee, met 'n kompressie van 8,5:1. In hierdie konfigurasie het die M121 BII-enjin 'n aanvanklike gradering van 82 kW teen 5500 opm en 155 Nm se wringkrag teen 4000 opm. Nadat die finale voertuig getoets is, is die kragvermoë tot 78 kW verlaag. Die krukas word deur drie hooflaers ondersteun. In die 190SL het die enjin twee parallelle Solex vergassers gehad.

M121-enjin in 'n 190 SL.

Die M121-enjin was gedurende sy tyd kenmerkend vanweë die feit dat hy regop in die enjinruimte gestaan het, en nie teen 'n hoek soos die 300SL s'n nie. 'n Sirkelvormige lugfilter is op die skottel aangebring. Aluminium plenums lei lug vanaf die lugfilter na die vergassers. Onder die vergassers lê 'n 4-in-1 uitlaatspruitstuk.[1]

M121-4-silinderenjin 1,9 liter 60 kW in 'n 1964 W110 190c.

M121 BI[wysig | wysig bron]

Die nuwer W110 190 wat gedurende die 1960's vervaardig is, bevat 'n opgedateerde weergawe van die M121-enjin. Hierdie weergawe het 'n toename van 4 kW oor die oorspronklike weergawe terwyl die brandstofverbruik op 11.5 L/100 km dieselfde gebly het. Die neusspoed het ook tot 150 km/h verbetering van die oorspronklike 139 km/h. Hierdie prestasieverbetering was moontlik ondanks die bakwerk van die nuwe model, wat aansienlik swaarder was as gevolg van nuwe veiligheidsmaatreëls aan die voertuig.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "1955-1963 Mercedes-Benz 190SL" Geargiveer 30 Junie 2010 op Wayback Machine, How Stuff Works, 18 September 2007. Besoek op 15 Oktober 2020.