Australiese nasionale krieketspan

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation Jump to search
Australië
Kenteken van die Australiese nasionale krieketspan.svg
Kenteken van die Australiese nasionale krieketspan
KonferensieKrieket Australië
Personeel
ToetskapteinTim Paine
EDI-kapteinAaron Finch
T20I-kapteinAaron Finch
AfrigterVlag van Australië Justin Langer
Geskiedenis
Toetsstatus verkry1877
Internasionale Krieketraad
IKR-statusVolle lid (1909)
IKR-streekOos-Asië-Pasifiek
IKR-ranglys Tans[3] Beste rang tot dusver
Toetsrang3de1ste (1 Januarie 1952)
EDI2de1ste (1 Januarie 1990)[1]
T20I5de1ste (1 Mei 2020)[2]
Toetse
Eerste toetst Vlag van Engeland Engeland op Melbourne-krieketveld, Melbourne; 15–19 Maart 1877
Laaste toetst Vlag van Indië Indië op The Gabba, Brisbane; 15–19 Januarie 2021
Toetse Gespeel Gewen/Verloor
Totaal[4]834394/226 (47,24%)
(212 onbeslis, 2 gelykop)
Vanjaar[5]20/1 (1 onbeslis, 0 geen uitslag)
Internasionale eendagwedstryde
Eerste EDIt Vlag van Engeland Engeland op Melbourne-krieketveld, Melbourne; 5 Januarie 1971
Laaste EDIt Vlag van Engeland Engeland op Manuka-ovaal, Canberra; 2 Desember 2020
EDIs Gespeel Gewen/Verloor
Totaal[6]955579/333 (63,35%)
(9 gelykop, 34 geen uitslag)
Vanjaar[7]00/0
(0 gelykop, 0 geen uitslag)
verskynings tydens wêreldbeker-toernooie12 (eerste in 1975)
Beste uitslagKampioen (in 1987, 1999, 2003, 2007 en 2015)
Twintig20s
Eerste T20It Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland op Edenpark, Auckland; 17 Februarie 2005
Laaste T20It Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland op Westpac, Wellington; 7 Maart 2021
T20Is Gespeel Gewen/Verloor
Totaal[8]13671/60 (54,13%)
(2 onbeslis, 3 geen uitslag)
Vanjaar[9]52/3
(0 onbeslis, 0 geen uitslag)
Verskynings by T20-wêreldbeker-toernooie6 (eerste in 2007)
Beste uitslagNaaswenner (in 2010)
Toetsklere
EDI-klere
T20I-klere

Die Australiese nasionale krieketspan (Engels: Australia national cricket team) is die nasionale krieketspan van Australië en word deur Krieket Australië (CA, van Engels: Cricket Australia) bestuur. Dit is die gesamentlike oudste span in toetskrieket, wat hul eerste toets reeds in 1877 teen Engeland gespeel het.[10] Die span speel ook EDI- en T20I-krieket, hulle was deel van beide die eerste EDI, teen Engeland in die 1970–1971 seisoen[11] en die eerste T20I, teen Nieu-Seeland in die 2004–05-seisoen,[12] en het ook albei wedstryde gewen. Die span trek sy spelers hoofsaaklik van die spanne wat in die Australiese binnelandse kompetisies speel – die Sheffield Shield, die Australiese tuis-eendagreeks en die Big Bash-liga. Australië is tans (Mei 2021) derde op die IKR-toetsranglys, tweede op die eendagranglys, en vyfde op die Twintig20-wêreldranglys.[13][14][15]

Die Australiese krieketspan het al 834 toetswedstryde gespeel, 394 gewen, 226 verloor, 212 het onbeslis en twee gelykop geëindig.[16] Australië is die suksesvolste span in toetskrieket, volgens algehele oorwinnings, wen-nederlaag-verhouding en wenrekord.

Die Australiese krieketspan het al 955 EDI-wedstryde gespeel, 579 gewen, 333 verloor, nege het gelykop en 34 onbeslis geëindig.[17] Australië is die suksesvolste span in internasionale eendagwedstryde en hulle het tot dusver meer as 60% van hulle wedstryde gewen. Australië het sewe keer in die eindstryd van die krieketwêreldbekertoernooi verskyn (in 1975, 1987, 1996, 1999, 2003, 2007 en 2015) en die eindstryd vyf keer gewen: in 1987, 1999, 2003, 2007 en 2015; albei meer as enige ander span. Australië is ook die eerste span wat in vier agtereenvolgende eindstryde verskyn het (in 1996, 1999, 2003 en 2007), en hulle het sodoende die ou rekord van drie eindstrydverskynings van Wes-Indië (in 1975, 1979 en 1983) geëwenaar en is ook die eerste span wat drie agtereenvolgende krieketwêreldbekertoernooie gewen het (in 1999, 2003 en 2007). Die span was vir 34 wêreldbekerwedstryde onoorwonne, totdat Pakistan hulle op 19 Maart tydens die Krieketwêreldbeker 2011 se groepfase met vier paaltjies geklop het.[18] In 2015 het hulle die tweede span geword wat ’n krieketwêreldbekertoernooi tuis gewen het (in 2015), ná Indië (in 2011). Australië het ook die IKR se Kampioentrofee twee keer ingepalm (in 2006 en 2009), tot dusver die enigste span wat dit twee agtereenvolgende keer gewen het.

Die Australiese krieketspan het al 136 Twintig20-wedstryde gespeel, 71 gewen, 60 verloor, twee het gelykop en drie onbeslis geëindig.[19] Die span het die eindstryd van die IKR se 2010 Wêreld Twintig20 gehaal, maar teen Engeland verloor.

Op 12 Januarie 2019 het Australië hul 1 000ste oorwinning in internasionale krieket behaal.[20] Hulle het Indië in die eerste EDI op die Sydney-krieketveld met 34 lopies gewen. 24 voormalige Australiese spelers is in die Internasionale Krieketraad se Heldesaal opgeneem.

Beheerliggaam[wysig | wysig bron]

Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Krieket Australië.

Krieket Australië (Engels: Cricket Australia, CA), voorheen bekend as die Australiese Krieketraad (AKR; Engels: Australian Cricket Borard, ACB), is die beheerliggaam vir enige krieket in Australië. Dit is in 1905 as die Australiese Beheerraad vir Internasionale Krieket (Australian Board of Control for International Cricket) gestig. Dit is as ’n Australiese publieke maatskappy gelys.[21]

Krieket Australië bestuur al die Australiese verteenwoordigende nasionale spanne, insluitende die mans, vroue en jeug. Hulle is ook verantwoordelik vir die bestuur en organisasie van beide toets- en EDI-reekse teen ander spanne, en vir die reëling van internasionale wedstryde tuis. Daarbenewens is Krieket Australië verantwoordelik vir inkomsteverkryging deur die verkoop van kaartjies, borgskappe en uitsaairegte, veral in verband met die Australiese span.

Kinders en jongmense word reeds op skool aan krieket bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hul met hul afrigting. Nes ander krieketnasies beskik Australië oor ’n o/19-nasionale span wat aan die o/19-krieketwêreldbeker deelneem.[22] Australia A is die tweede nasionale span van Australië en van hul wedstryde geniet eersterangse of A-lys-status.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Invoering en vestiging van krieket[wysig | wysig bron]

’n Krieketwedstryd op die Melbourne-krieketveld op 1 Januarie 1864
Die Aborigines-krieketspan van die Engelandtoer 1868 met Charles Lawrence in die middel

Soos in ander dele van die wêreld het Britse kolonisasie die spel krieket na Australië gebring, wat vinnig gewildheid verwerf het. Die eerste bekende krieketwedstryd in Australië is in Desember 1803 in Sydney gespeel en volgens ’n verslag in die Sydney Gazette op 8 Januarie 1804 was dié spel in die nuwe kolonie reeds goed gevestig.[23] Teens 1826 is krieketklubs soos die Currency Krieketklub, die Militêre Krieketklub en die Australiese Krieketklub gestig. Van hierdie vroeë wedstryde is op Hydepark[24] en Racecourse[25] aangebied.[26][27][28][29] Net ’n kort rukkie later is klubs in Van Diemen’s Land (later Tasmanië genoem) soos in Hobart in 1832 en Launceston in 1843 gestig. In 1838 is in Victoria glo Australië se mees eksklusiewe en invloedrykste krieketklub gestig, die Melbourne Krieketklub (MKK). Klubs in die ander kolonies het in 1839 in Suid-Australië en Wes-Australië gevolg, en in 1835 is ’n wedstryd tussen die werknemers en die werktuigkundiges op die een kant en die bouers van die nuwe Regeringshuis in Perth op die ander kant gereël.[27]

Interkoloniale krieket in Australië het in Februarie 1851 met ’n besoek van krieketspelers uit Victoria in Tasmanië begin.[27] Dié wedstryd is op 11–12 Februarie in Launceston gespeel en Tasmanië het met drie paaltjies gewen.[30] ’n Bykomende drie wedstryde is voor 1854 tussen die twee spanne gespeel, maar daarna het die oorsteek van die Bassstraat vir die Victoria-span minder aantreklik geword en hul fokus het na die buurkolonie Nieu-Suid-Wallis verskuif. Dié wedstryde het ’n groot belangstelling gewek, insluitende ’n skare van 15 000 tydens ’n wedstryd in Sydney in Januarie 1853.[27] Krieketrade is in die onderskeidelike kolonies gestig: in 1857 in Nieu-Suid-Wallis, in 1864 in Victoria en in 1871 in Suid-Australië.[27]

In 1861/62 het ’n Engelse span die eerste toer na Australië onderneem; dié toer is deur die spysenieringmaatskappy Spiers & Pond as ’n private onderneming gereël. Die span is deur HH Stephenson aangevoer en het veral uit krieketspelers van Surrey bestaan en alhoewel dié span nie heeltemal verteenwoordigend was nie, was dit redelik sterk. Terwyl die plaaslike bevolking se pogings, selfs as hulle die kans sou gehad het, meestal tevergeefs was, het die toer onder die ondersteuners gewildheid verwerf en was vir beide krieketspelers en aanbieders baie winsgewend. ’n Verdere toer het in 1863/64 gevolg, aangevoer deur George Parr en dit was nog suksesvoller as die vorige toer.[31]

In 1868 het Aborigines-krieketspelers die eerste Australiese span geword om na Engeland te toer, waarmee vir Australië die internasionale krieket begin het. Dié span is aangevoer deur Charles Lawrence, ’n lid van Stephenson se 1861-span wat in Australië gebly het, en het meestal uit spelers van Harrow en Edenhope in die Wimmera-streek van Wes-Victoria bestaan. Die span het uitstekende spelers soos Johnny Mullagh ingesluit en 14 van 47 wedstryde gewen, 19 gelykop gespeel en 14 verloor. Naas krieket het die spelers ook atletiese bekwaamheid voor, ná en tydens wedstryde vertoon, insluitende die gooi van boemerangs en spiese. Die groot werklas en die slegte weerstoestande het sy tol geëis toe King Cole tydens die toer ’n dodelike geval van tuberkulose opgedoen het.[32]

Die eerste toetse[wysig | wysig bron]

Die Australiese krieketspan wat in 1878 na Engeland getoer het
Die “doodsberig” wat in 1882 in The Sporting Times verskyn het

In 1873/74 en 1876/77 is verdere toere deur Engelse spanne (insluitende die destyds bekendste krieketspeler W.G. Grace) na Australië onderneem.[31] Die 1876/77-seisoen is noemenswaardig vir ’n wedstryd tussen ’n saamgestelde XI uit Nieu-Suid-Wallis en Victoria teen die besoekende Engelse op die Melbourne-krieketveld op 15–19 Maart 1877. Dié wedstryd, wat later as die eerste toetswedstryd nog erken is, is met 45 lopies deur Australië gewen.[33][10] Charles Bannerman het die eerste honderdtal in eersterangse krieket aangeteken, en ’n onoorwonne telling van 165 behaal.[34] Die uitslag van hierdie wedstryd word deur beide Australiërs en Engelse as ’n weerkaatsing van Australiese krieket se stygende gehalte gesien.[35] Toetskrieket, wat destyds net tussen Australië en Engeland gespeel is, is gekniehalter deur die lang afstand tussen dié twee lande, waardeur wedersydse toere per skip maande geduur het. Weens die moeite van die destydse lang toere was die “ontspanne” gasheer altyd die gunsteling. Ten spyte van Australië se kleiner bevolking was die span in vroeë wedstryde baie mededingend. Die meeste krieketspelers was destyds veral uit óf Nieu-Suid-Wallis óf Victoria, met die noemenswaardige uitsondering George Giffen, die veelsydige ster uit Suid-Australië.

’n Hoogtepunt van Australië se vroeë geskiedenis was die 1882-toets in Engeland op The Oval, wat Australië verrassend met sewe lopies gewen het.[36][37][38] In hierdie wedstryd het Fred Spofforth 7/44 in die toets se vierde beurt behaal en sodoende die Australiese oorwinning verseker, aangesyn hy Engeland van hul 85-lopiesteiken ontneem het. Ná die wedstryd het The Sporting Times, ’n vername destydse Londense koerant, ’n spottende “doodsberig” gedruk waarin die dood van Engelse krieket bekend gemaak is en dat “die lyk veras sal word en die as na Australië geneem sal word”. Uit hierdie ’n koerantgrap het die beroemde Die As-reeks ontstaan, waarin Australië en Engeland ’n reeks toetswedstryde speel om te bepaal wie die As-urn verower. Tot op hede is hierdie kompetisie een van die felste wedyweringe in internasionale sport.[39][40] Die volledige persberig lui soos volg:

In Liefdevolle Herinnering

AAN
ENGELSE KRIEKET,
WAT BY DIE OVAL GESTERF HET
OP
29 AUGUSTUS 1882,
Diep beklaag deur 'n groot verdriet
vriende en bekendes.
R. I. V.

N.B.—Die lyk sal veras en die
as na Australië geneem word.[41]

Die “goue tydperk”[wysig | wysig bron]

“Spring vir ’n reguit grenshou”, George Beldam, ca. 1905 – glo een van die bekendste foto’s in die krieketgeskiedenis[42]
Die Australiese span in 1896
Die derde toets tussen Australië en Engeland in 1902 op die Adelaide-ovaal

Na die tydperk tussen die 1890-seisoen en die begin van die Eerste Wêreldoorlog in 1914 word dikwels as die Golden Age of Cricket (“goue tydperk van krieket”) verwys.[38] Naas Engeland, wat steeds Australië se hoofmededinger was, het aan die einde van die 19de eeu met Nieu-Seeland en Suid-Afrika nuwe mededingers verskyn. Die As-reekse was oorwegend geëwenaar en veral die kolwer Victor Trumper was die Australiese span se ster.[43]

Tydens hierdie “goue tydperk” van die Australiese krieket het die span onder kapteinskap van Joe Darling, Monty Noble en Clem Hill agt van hul tien toetse gewen. Volgens algemene mening het die Australiese “goue tydperk” met die Engelse toer na Australië in 1897/98 begin en tot die Suid-Afrikaanse toer na Australië in 1910/11 gestrek. Uitstekende kolwers, briljante veelsydiges asook uitmuntende boulers het almal gehelp om van Australië die oorheersende krieketmag in hierdie tydperk te maak.[38]

Victor Trumper het een van Australië se eerste sporthelde geword, en word algemeen as Australië se beste kolwer voor Donald Bradman en een van die gewildste spelers beskou. Hy het destyds ’n rekord van 49 toetse gespeel en 3163 lopies aangeteken (’n verdere rekord) met ’n destydse gemiddeld van 39.04. Sy vroeë beswyking in 1915 op 37 aan nierversaking het tot nasionale rou gelei. Die Wisden Cricketers' Almanack het in sy doodsberig oor hom Trumper Australië se beste kolwer genoem: Of all the great Australian batsmen Victor Trumper was by general consent the best and most brilliant. (“Van al die groot Australiese kolwers was Victor Trumper met algemene toestemming die beste en briljantste.”)[44]

Die laaste jare voor die Eerste Wêreldoorlog is deur ’n konflik tussen die spelers, aangevoer deur Clem Hill, Victor Trumper en Frank Laver, en die Australiese Krieketraad, onder Peter McAlister, wat probeer het om meer beheer oor toere van die spelers te kry, oorheers. Dit het tot die uittrede van ses leidende spelers (die sogenaamde “Groot Ses”) tydens die driehoekige toernooi in 1912 in Engeland gelei, waarvolgens Australië se span as ’n tweede vlakspan beskou is.[45] Dit was die laaste reeks voor die Groot Oorlog, en Australië sou vir agt jaar nie meer internasionale krieket speel nie; Tibby Cotter het tydens die oorlog in Palestina gesneuwel.[46]

Tussenoorlogse tydperk[wysig | wysig bron]

Herbert Sutcliffe vee Arthur Mailey uit tydens die eerste As-toets in Sydney, 1924

Ná die Eerste Wêreldoorlog is die internasionale toere tydens die 1920/21-seisoen hervat. Die besoekende Engelse span onder kaptein Johnny Douglas het tydens die As-reeks 1920/21 al vyf toetse in Australië onder kaptein Warwick Armstrong verloor.[47] Verskeie spelers van die tydperk voor die oorlog, insluitende Warwick Armstrong, Charlie Macartney, Charles Kelleway, Warren Bardsley en die paaltjiewagter Sammy Carter het ’n leidende rol in die span se sukses gehad, maar ook nuwe spelers en die sogenaamde “tweelingverwoesters” Jack Gregory en Ted McDonald. Die span het sy sukses tydens die Englandtoer 1921 voortgesit, waarin hulle drie van hul vyf toetse in Warwick Armstrong se laaste toetsreeks gewen het.[48] Daarmee het Australië sy oorheersing in die As-reeks bekragtig. Gedurende die drie reekse tussen 1920 en 1925 het hulle van 15 toetse net een teen Engeland verloor. Die hele span was egter in die tweede helfte van die 1920’s minder konsekwent, en Australië het sy eerste die As-reeks sedert die 1911–12-seisoen in 1928–29 verloor.[49]

Die Bradman-tydperk[wysig | wysig bron]

Die Australiese span tydens hul Engelandtoer in 1930
Bill Woodfull ontwyk ’n gevaarlike lyf-bal van Harold Larwood tydens die sogenaamde “Lyfkrieket-reeks” in 1932–33

Die Australiese Engelandtoer in 1930 het ’n nuwe tydperk van sukses vir die Australiese span ingelui. Die span, gelei deur Bill Woodfull – the unbowlable (“die Onboulbare”)[50] – het legendes soos Bill Ponsford, Stan McCabe, Clarrie Grimmett, maar ook die jong paartjie Archie Jackson en Don Bradman ingesluit. Bradman was die uitstekende kolwer van die reeks en het ’n rekord van 974 lopies aangeteken, insluitende een honderdtal, twee dubbelhonderdtalle en een driehonderdtal, ’n reuse telling van 334 in Leeds wat 309 lopies op een dag insluit.[51] Jackson het drie jaar later op 23 aan tuberkulose beswyk, nadat hy in agt toetse gespeel het.[52] Die span is algemeen as onoorwinlik beskou, en Australië het nege van hul volgende tien toetse gewen.

Die Engelse 1932/33-toer na Australië het in die sogenaamde “Lyfkrieket-reeks” ontaard en word as een van die mees epiese in internasionale krieket beskou. Weens die oorheersing van Don Bradman het die Engelse span lyfboulwerk gebruik, om paaltjies te neem.[53] Die Engelse kaptein Douglas Jardine het vir sy boulers Bill Voce en Harold Larwood opdrag gegee om vinnige aflewerings met ’n kort afstand op die liggame van die Australiese kolwers te boul.[53] Dié taktiek, alhoewel dit effektief was, is deur die Australiese ondersteuners as kwaadwillig en onsportief beskou. Beserings aan Bill Woodfull, wat net bo die hart getref is, en Bert Oldfield, wat ’n skedelbreuk opgedoen het (hoewel dit van ’n nielyfbal was), het die situasie vererger, en amper tot onluste in die met 50 000 ondersteuners volgepakte Adelaide-ovaal in die derde toets gelei. Die konflik het byna tot ’n diplomatieke voorval tussen die twee lande ontwikkel, nadat vername Australiese politici, waaronder die goewerneur van Suid-Australië, Alexander Hore-Ruthven (van Engelse herkoms), protes by hul Engelse eweknieë aangeteken het. Die reeks eindig met ’n 4–1-oorwinning vir Engeland, maar die gebruikte lyfboulwerk-taktiek is die volgende jaar verbied.[53]

Die Australiese span het van hierdie reeks herstel en hul volgende Engelandtoer in 1934 gewen. Die span is gelei deur Bill Woodfull tydens sy laaste toer en is veral oorheers deur Ponsford en Bradman, albei het twee keer ’n vennootskap van meer as 380 lopies behaal, en Bradman het weer ’n driehonderdtal in Leeds behaal. Die boulwerk is oorheers deur die draaipaartjie Bill O’Reilly en Clarrie Grimmett, wat altesaam 53 paaltjies geneem het, waarvan O’Reilly twee keer ’n sewe-paaltjie-oes was.[54]

Don Bradman word algemeen as die beste kolwer van alle tye beskou.[55][56] Hy het die sport vanaf 1930 tot sy uittrede in 1948 oorheers, en nuwe rekords vir die hoogste telling in ’n toetsbeurt (334 teen Engeland op Headingley in 1930), die meeste lopies (6996), die meeste honderdtalle (29), die meeste dubbel-honderdtalle en die hoogste toets- en eersterangse kolfgemiddeldes aangeteken. Sy rekord vir die hoogste kolfgemiddelde – 99.94 – is nooit oortref nie. Dit is amper 40 lopies per beurt meer as die naasbeste kolfgemiddelde. Hy sou met ’n gemiddelde van meer as 100 lopies per beurt kon afgesluit het as hy nie vir ’n nulletjie in sy laaste toets uitgevang is nie. Hy is in 1949 vir sy bydraes tot krieket tot ridder geslaan. Hy word algemeen as een van Australië se grootste sporthelde beskou.[57][58]

Tydens die Tweede Wêreldoorlog is toetskrieket weer onderbreek, in die laaste toetsreeks voor die oorlog in 1938 het Len Hutton ’n wêreldrekord van 364 vir Engeland aangeteken, en Chuck Fleetwood-Smith moes 298 lopies in Engeland se wêreldrekord van 7/903 afstaan.[59] Ross Gregory, ’n noemenswaardige jong kolwer wat voor die oorlog in twee toetse gespeel het, het tydens die oorlog gesneuwel.[60]

Ná die Tweede Wêreldoorlog[wysig | wysig bron]

Peter May ry Bill Johnston op pad na ’n honderdtal in Sydney, 1954
Die Australiese span voor die toets in Wellington, Nieu-Seeland, 1946
Filmnuus uit 1964: Nederland wen die krieketwedstryd teen Australië op die Haagse krieketveld

Die Australiese krieketspan het sy sukses ná die einde van die Tweede Wêreldoorlog voortgesit, en het tydens die 1945/46-seisoen die eerste toets (ook Australië se eerste toets teen Nieu-Seeland, sedert 1930 ’n toetsnasie) in Nieu-Seeland gespeel.[61] Australië was verreweg die suksesvolste span van die 1940’s en was in die hele dekade onoorwonne; hulle het twee As-reekse teen Engeland en hul eerste toets teen Indië (sedert 1932 ’n toetsnasie) gewen.[62] Die span het op sy ou sterre rondom Bradman staat gemaak, maar ook nuwe talente ingespan, wie almal in die tweede helfte van die 1940’s sou debuteer en vir ’n groot deel van die volgende dekade die grondslag van die Australiese span sal vorm. Die span onder kaptein Don Bradman in Engeland in 1948 het die bynaam die The Invincibles (“die onoorwinlikes”) gekry, nadat hulle tydens die hele toer net een wedstryd verloor het.[63][64] Van 31 eersterangse wedstryde gedurende die toer het hulle 23 gewen en in agt gelykop gespeel, insluitende ’n oorwinning in die vyf-toetsreeks met 4–0, met een onbeslis. Die toer is veral noemenswaardig vir die vierde toets, waarin Australië met sewe paaltjies gewen nadat hulle ’n teiken van 404 gejaag het, en ’n nuwe rekord vir die hoogste lopiejaag in toetskrieket opgestel het, beide Arthur Morris en Bradman het honderdtalle behaal, maar ook vir die laaste toets, Bradman se laaste, wat hy met ’n nulletjie in sy laaste beurt afsluit, nadat hy net vier lopies benodig het om sy loopbaan met ’n gemiddelde 100 te beëindig.[65]

Gedurende die 1950’s was Australië minder suksesvol, nadat hulle drie agtereenvolgende As-reekse teen Engeland verloor het, insluitende ’n erge Engelandtoer 1956, waar die “draaibaltweelings” Laker en Lock Australië vernietig het, en altesaam 61 paaltjies geneem het, insluitende Laker se 19 paaltjies in die wedstryd (’n eersterangse rekord) op Headingley, ’n wedstryd wat “Laker se wedstryd” gedoop is.[66] Australië het egter herstel en vanaf 1958 tot 1968 oor ses agtereenvolgende reekse die urn behou, eers onder die leierskap van Ian Johnson, en toe Ian Craig en Richie Benaud. Die tuisreeks teen Wes-Indië in die 1960/61-seisoen is veral noemenswaardig vir die onbesliste toets in die eerste wedstryd op The Gabba, die eerste in toetskrieket, nadat Australië versuim het om die beslissende lopie vir ’n oorwinning aan te teken.[67][68] Australië het die reeks met 2–1 gewen in ’n naelskraapse reeks wat vir sy uitstekende kwaliteit en sin vir ’n regverdige spel geloof is.[69] Van die uitstaande spelers in die reeks en die vroeë 1960’s was die draaibalbouler Richie Benaud, wat ’n destydse aantal rekord van paaltjies geneem het en Australië in 28 toetse aangevoer het, insluitende 24 sonder ’n nederlaag; Alan Davidson, ’n noemenswaardige snelbouler en ook die eerste speler wat tien paaltjies neem en 100 lopies in dieselfde speel in die eerste toets aanteken; Bob Simpson, wat Australië ook later as kaptein sou lei; Colin McDonald, die eerste keuse-aanvangskolwer vir die grootste deel van die 1950’s en vroeë 1960’s; Norm O’Neill, wat 181 tydens die onbesliste toets aangeteken het; Neil Harvey, aan die einde van sy lang loopbaan; en Wally Grout, ’n uitstekende paaltjiewagter wat op 41 oorlede is.

Die Australiërs het hul sukses gedurende die 1970’s voortgesit. Die Eeufeestoets is in Maart 1977 op die Melbourne-krieketveld ter herdenking van die eerste toets 100 jaar gelede gespeel. Australië het die toets met 45 lopies gewen, ’n identiese uitslag as in die eerste toetswedstryd.[70][71]

Opkoms van EDI-krieket[wysig | wysig bron]

Die Australiese span in 1988

Sedert 1971 speel Australië nie net toetswedstryde teen ander krieketnasies nie, maar ook EDIs. Tydens die Krieketwêreldbeker 1975 in Engeland is Australië in die eindstryd deur Wes-Indië verslaan. Aan die begin van die 1980’s het ’n krisis in Australiese krieket gevolg. Tydens beide die Krieketwêreldbeker 1979 en Krieketwêreldbeker 1983 – wat ook in Engeland aangebied is – is Australië reeds in die groepfase uitgeskakel en hulle het ook die As-reeks tussen 1977 en 1986 by ses geleenthede vyf keer verloor.

In Mei 1977 het Kerry Packer ’n wegbreektoernooi aangekondig – Wêreldreekskrieket – nadat die Australiese Krieketraad geweier het om Channel Nine se aanbod vir eksklusiewe uitsaairegte van Australiese toetswedstryde in 1976 te aanvaar. Packer het in die geheim kontrakte met internasionale krieketspelers onderteken, waaronder 28 Australiërs. Byna die hele destydse Australiese toetsspan was by die toernooi betrokke en die Australiese keurders moes die spelers kies wat in die algemeen as ’n derdeklas-span beskou word en in die Sheffield Shield betrokke was. Die voormalige speler Bob Simpson, wat tien jaar tevore weens ’n konflik met die Australiese Krieketraad afgetree het, is op 41 teruggeroep om Australië teen Indië te lei. Jeff Thomson is as onderkaptein benoem in ’n span wat sewe debutante ingesluit het. Australië het die reeks met 3–2 gewen, veral te danke aan Simpson se kolfwerk, wat 539 lopies aangeteken het, insluitende twee honderdtalle; en die boulwerk van Wayne Clark, wat 28 paaltjies geneem het.[72] Australië het die volgende reeks in Wes-Indië met 1–3 verloor,[73][74] die Wes-Indiese krieketspan het ’n volstoomspan op die veld gesit; Australië het ook die 1978/79 As-reeks teen Engeland met 1–5 verloor, die span se ergste uitslag in Australië.[75] Graham Yallop is as kaptein vir die As-reeks benoem, en is deur Kim Hughes vir die 1979/80-toer na Indië opgevolg. Rodney Hogg het 41 paaltjies in sy debuutreeks geneem, ’n Australiese rekord. Wêreldreekskrieket-spelers het vir die 1979–80-seisoen weer by die span aangesluit, nadat die Australiese Krieketraad en Kerry Packer ’n ooreenkoms bereik het.[76] Greg Chappell is as kaptein herbenoem. Die Wêreldreekskrieket het talle innovasies gesien wat tot op hede in krieket gebruik word.[77]

Die jaar 1981 het die onderarmboulvoorval in ’n EDI teen Nieu-Seeland gesien, nadat Greg Chappell vir sy broer Trevor opdrag gegee het om ’n onderarmaflewering vir die Nieu-Seelandse kolwer Brian McKechnie te boul; dit was die laaste bal in die wedstryd en Nieu-Seeland moes ’n grenshou aanteken om die wedstryd gelykop te laat eindig. Die nasleep van hierdie voorval het die politieke verhoudinge tussen Australië en Nieu-Seeland laat versuur, verskeie leidende politieke en krieketpersoonlikhede het die voorval as “onsportief” en “teen die gees van krieket” beskryf.[78]

Australië het sy sukses tot in die vroeë 1980’s voortgesit, met ’n span bestaande uit die Chappell-broers, Dennis Lillee, Jeff Thomson en Rod Marsh. Die 1980’s was ’n periode van relatiewe middelmatigheid ná die onrus as gevolg van die rebelletoere in 1987 na Suid-Afrika en die daaropvolgende aftrede van verskeie sleutelspelers. Die rebelletoere is deur die Suid-Afrikaanse Krieketraad finansieel ondersteun om aan sy geskorste nasionale krieketspan internasionale wedstryde te besorg — die Suid-Afrikaanse nasionale krieketspan is nes die Springbokke en Olimpiese atlete weens die Suid-Afrikaanse regering se rassistiese apartheidsbeleid van alle internasionale toernooie verban.[79][80] Van Australië se beste spelers is gestroop. Die Australiese Krieketraad het hierdie spelers vir drie jaar geskors, wat die spelerpoel vir die nasionale spanne baie laat verswak het, aangesien die meeste van hierdie spelers óf destyds verteenwoordigende spelers was óf op die punt was om toekennings te ontvang. Nogtans het Australië tydens die Krieketwêreldbeker 1987 in Indië en Pakistan sy eerste titel ingepalm.[81]

Onder die kapteinskap van Allan Border en die nuwe vlak van veldwerk wat deur die nuwe afrigter Bob Simpson ingevoer is, het die span sy krieketvermoeë herstruktureer en geleidelik herbou. Van die rebelspelers het ná die uitdiening van hul skorsings by die nasionale span heraangesluit, waaronder Trevor Hohns, Carl Rackemann en Terry Alderman. Gedurende hierdie maer jare het veral enkele spelers die Australiese span laat dryf.

Begin van ’n nuwe oorheersing[wysig | wysig bron]

EDI-wedstryd tussen Australië en Indië in Melbourne, 2004
EDI-wedstryd tussen Australië en Suid-Afrika in Brisbane, 2006
Heldeverwelkoming vir Australië te Sydney na hul oorwinning tydens die Krieketwêreldbeker 2007

Met die opkoms van ’n aantal nuwe spelers in die laat 1980’s het Australië van sy laagtepunt herstel. Nadat hulle die As in 1989 ingepalm het,[82] het Australië momentum gekry en agtereenvolgens die toetsreekse teen Sri Lanka[83] en Pakistan[84] gewen, voordat hulle die As in 1990/91 weer tuis verdedig het.[85] Aansluitend het Australië na Wes-Indië getoer, maar dié toetsreeks met 1–2 verloor.[86] Hulle het herstel en Indië in hul volgende toetsreeks in 1991/92 met 4–0 verslaan.[87] Met die aftrede van die verdedigende kampioen Allan Border is onder leierskap van Mark Taylor en later Steve Waugh ’n nuwe tydperk van aanvallende krieket ingelui.

Die 1990’s en vroeë 21ste eeu was waarskynlik Australië se suksesvolste tydperk, waartydens hulle al die As-reekse, behalwe vir 2005, gewen. Afgesien van die uitskakeling tydens die Krieketwêreldbeker 1992 tuis en in Nieu-Seeland was die wen van hierdie toernooi vir Australië byna vanselfsprekend. Ná ’n tweede plek tydens die Krieketwêreldbeker 1996 in Indië, Pakistan en Sri Lanka het hulle drie agtereenvolgende krieketwêreldbekertoernooie (in 1999, 2003 en 2007) gewen en sodoende ’n driekuns behaal. Vanaf 1999 tot in 2011 het Australië ’n ononderbroke wenloop tydens vier krieketwêreldbekertoernooie aangeteken wat teen Pakistan begin het en twaalf jaar later deur dieselfde teenstander beëindig is.[88] Hierdie sukses is behaal deur die herstrukturering van beide die span en die stelsel onder Border, opeenvolgende aggressiewe kapteins, en die doeltreffendheid van verskeie sleutelspelers.

Die nuwe millennium[wysig | wysig bron]

Eindstryd van die Krieketwêreldbeker 2015 tussen Australië en Nieu-Seeland op die Melbourne-krieketveld
Australië teen Pakistan op die Brisbane-krieketveld in 2017

Vervolgens het die Australiese oorheersing egter gekrimp. Hulle het die eerste As-reeks in 20 jaar teen Engeland met 0–5 verloor.[89] Hoewel Australië tydens die As-reeks 2006/07 sonder ’n nederlaag wraak geneem het,[90] het Engeland daarin geslaag om die Australiërs in te haal en selfs verby te steek. Onder andere het hulle tydens die As-reeks 2010/11 vir die eerste keer sedert 1986/87 ’n tuisreeks verloor.[91]

Australië het op 12 Maart 2006 die eerste span geword wat met 434–5 in 50 boulbeurte meer as 400 lopies in een beurt aangeteken het. Hulle het nogtans dié wedstryd verloor, nadat Suid-Afrika die wêreldrekord vir die hoogste suksesvolle lopiejaag met 438–9 in 49.5 boulbeurte gehaal en met die voorlaaste aflewering Australië van ’n oorwinning ontneem het. Die wedstryd word as een van die beste EDIs beskou wat ooit gespeel is.[92][93][94]

Ná hul driekuns tydens die krieketwêreldbekertoernooie en hul oorwinning tydens die Kampioentrofee in 2006 en 2009 is Australië tydens die Krieketwêreldbeker 2011 in Bangladesj, Indië en Sri Lanka in die kwarteindstryd uitgeskakel. Tydens die As-reeks 2013/14 het Australië Engeland weer met 5–0 verslaan en die derde plek op die toetsranglys gehaal.[95] Vroeg in 2014 het Australië Suid-Afrika, die destydse nommer een, met 2–1 verslaan en hul plek op die wêreldranglys oorgeneem. Australië het die Krieketwêreldbeker 2015 tuis teen Nieu-Seeland gewen, nadat hulle net een wedstryd verloor het.[96] By die T20I-wêreldbekertoernooie wat sedert 2007 uitgespeel word, is Australië minder suksesvol en het net in 2010 die eindstryd gehaal, maar is deur Engeland verslaan.[97]

Australiese krieketbalpeuterskandaal van 2018[wysig | wysig bron]

Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Australiese krieketbalpeuterskandaal van 2018.

In 2018 is die span deur ’n skandaal geraak. Op 25 Maart 2018, tydens die derde toets teen die gasheer Suid-Afrika, was die spelers Cameron Bancroft, Steve Smith, David Warner en die leierskorps van die span in ’n krieketbalpeuterskandaal betrokke.[98][99] Beide Smith en Bancroft het erken dat hulle saamgesweer het om die toestand van die bal te verander deur dit te vryf met ’n stuk kleefband wat skuurkorrels bevat wat van die grond af opgetel is (later het aan die lig gekom dat skuurpapier gebruik is).[100] Smith het verduidelik dat die doel was om ’n voordeel te kry deur die oppervlak van die bal onwettig te verander om omgekeerde swaai te bewerkstellig.[101] Bancroft is verfilm met die bal en nadat hy meegedeel is dat hy gevang is, is daar gesien dat hy ’n geel voorwerp uit die sak na die binnekant van sy broek vervoer om die bewyse te verberg.[102][103] Beide Steve Smith en David Warner is tydens die derde toets as kaptein en onderkaptein onthef en hulle is (saam met Cameron Bancroft) huis toe gestuur; volgens oorspronklike meldings het die hoofafrigter Darren Lehmann Cameron Bancroft gehelp om met die bal te peuter.[104] Die IKR het Smith vir een wedstryd geskors en ’n boete van 100% van sy wedstrydsalaris opgelê, terwyl Bancroft met 75% van sy wedstrydfooi beboet is en drie demerietepunte gekry het.[105] Tim Paine is vir die vierde toets as kaptein aangewys. Krieket Australië het vervolgens Smith en Warner vir twaalf maande en Bancroft vir nege maande geskors. Beide Smith en Bancroft was vir twaalf maande na die skorsing nie in aanmerking vir leierskaprolle geneem nie, terwyl Warner lewenslank nie meer leidende rolle van enige span kan oorneem nie.[100] In die nasleep van hierdie gebeure het Darren Lehmann aan die einde van die reeks sy bedanking as hoofafrigter aangekondig.[106] Nadat die beheerliggaam Krieket Australië sy ondersoek voltooi het, is Lehmann van enige verdenking van betrokkenheid vrygespreek.[107] Op 8 Mei 2018 is Tim Paine ook as EDI-kaptein aangewys[108] en Aaron Finch is ure later weer as T20I-kaptein heraangestel, alhoewel Finch Paine as EDI-kaptein vervang het ná ’n 5-0 EDI-vernedering in Engeland in Junie 2018.[109]

Onder Paine[wysig | wysig bron]

Op 7 Oktober 2018 het Australië sy eerste toetswedstryd onder die nuwe afrigter Justin Langer en ’n nuwe leierskorps, insluitende Tim Paine as Australië se 46ste toetskaptein, gewen.[110][111] Ná ’n 0–1-nederlaag teen Pakistan in ’n twee-toetsreeks in die Verenigde Arabiese Emirate[112] en die eerste tuisnederlaag teen Indië in 71 jaar[113] het hulle hul sukses hervat en die twee-toetsreeks teen Sri Lanka tuis met 2–0 gewen.[114] Gedurende die Engelse 2019-somer het Australië tydens die Krieketwêreldbeker 2019 se groepfase tweede geëindig, maar hulle is in die halfeindstryd deur die latere kampioen Engeland op Edgbaston uitgeskakel.[115] Australië het toe die As-urn tydens die 2019-As-reeks herwin nadat hulle die vierde toets op Old Trafford wen, die eerste keer op Engelse bodem sedert 2001.[116]

Kleure[wysig | wysig bron]

Ricky Ponting slaan ’n ses vir Australië tydens ’n EDI-wedstryd teen Sri Lanka in 2006

Vir toetswedstryde speel die Australiese nasionale krieketspan in hul wit kriekettrui, met ’n opsionele sweetpaktop of ’n truirok met ’n groen en goud V-halslyn in koue weer. Die borg (tans Alinta vir tuiswedstryde en Qantas vir wegwedstryde) se kenteken word op die regterkant van die bors vertoon, terwyl Krieket Australië se embleem op die linkerkant verskyn. Indien hulle in die sweetpaktop speel, word Krieket Australië se embleem onder die V-halslyn vertoon en die borg se kenteken bly op die regterkant van die bors.[117] Die sakgroen, die Australiese krieketpet, word as ’n belangrike deel van die kriekettrui en as ’n simbool van die nasionale span beskou, en aan nuwe spelers word ná hul benoeming vir die nasionale span een pet oorhandig. Beide die pet en die helm vertoon die Australiese krieketwapen duidelik sigbaar, pleks van Krieket Australië se embleem. Aan die einde van 2011 is ASICS as die vervaardiger van die wit en korter formate se truie benoem en het by Adidas oorgeneem, en die Asics-kenteken is op die truie en broeke vertoon. Spelers mag enige vervaardiger vir hul ander uitrusting kies (kolf, beenskutte, skoene en handskoene).

Vir EDI- en T20I-wedstryde dra die span gewoonlik truie in groen en goud, die nasionale kleure van Australië. Daar was al ’n verskeidenheid van style en uitlegte in albei korter vorme van krieket, met gekleurde truie (soms “nagklere” genoem) wat in die laat 1970’s vir Wêreldkrieketreekse ingevoer is. Die Alinta- of Qantas-kenteken word duidelik sigbaar op die trui en ander toerusting vertoon. Die huidige EDI-tuistrui gebruik groen as hoofkleur en goud as tweede kleur. Die wegtrui is die teenoorgestelde van die tuistrui met goud as hoofkleur en groen as tweede kleur. Die T20I-tuistrui gebruik swart met strepe in die nasionale kleure van Australië, groen en goud.[118] Sedert Australië, geklee in goud truie, Nieu-Seeland tydens die Krieketwêreldbeker 2015 op die Melbourne-krieketveld verslaan het, het dit ook hul hoofkleur geword, en die gebruikte pette is “floppie goud” genoem, voorheen bekend as “sakgoud”, ’n ekwivalent vir die sakgroen in die korter vorme van die spel.[119] Tot in die vroeë 2000’s het Australië in EDI-wedstryde geel helms gedra, voordat hulle soos in toetskrieket groen helms begin gebruik het.

Voormalige uitrusters was onder andere Asics (1999), ISC (2000–2001), Fila (2002–2003) en Adidas (2004–2010). Voor Travelex was van die voormalige borge Coca-Cola (1993–1998), Fly Emirates (1999) en Carlton & United Breweries (2000–2001).

Tuisstadions[wysig | wysig bron]

Welwillendheidsdagtoetswedstryd op die Melbourne-krieketveld in 2006
Huidige Australiese krieketstadions wat tydens toetswedstryde ingespan word

Nes ander vername krieketnasies soos Bangladesj, Engeland, Ierland, Indië, Nieu-Seeland, Pakistan, Sri Lanka, Suid-Afrika, Wes-Indië en Zimbabwe beskik Australië oor geen amptelike tuisstadion vir sy nasionale span nie. Die Australiese nasionale krieketspan span vir hul krieketwedstryde eerder ’n verskeidenheid stadions dwarsdeur Australië in.

Australië se eerste internasionale wedstryd (en die eerste toets ooit) is teen Engeland op 15–19 Maart 1877 op die Melbourne-krieketveld gespeel. Op 27 November–1 Desember 2015 is op die Adelaide-ovaal die eerste dag/aandtoetswedstryd tussen Australië en Nieu-Seeland gespeel.[120]

Van Australië se tradisionele krieketwedstryde op vakansiedae sluit in dié rondom Welwillendheidsdag en rondom Nuwejaarsdag op die Melbourne-krieketveld.

Die Australiese nasionale krieketspan het tot dusver elf tuisstadions tydens toetswedstryde ingespan:

No. Stadion Plek Eerste toets
1 Melbourne-krieketveld (MCG) Melbourne 15 Maart 1877
2 Sydney-krieketveld (SCG) Sydney 17 Februarie 1882
3 Adelaide-ovaal Adelaide 12 Desember 1884
4 Brisbane Showgrounds (The Ekka) Brisbane 30 November 1928
5 The Gabba-krieketveld (The Gabba) Brisbane 27 November 1931
6 WACA-krieketveld (The WACA) Perth 11 Desember 1970
7 Bellerive-ovaal Hobart 16 Desember 1989
8 Marrara-ovaal Darwin 18 Julie 2003
9 Cazaly’s-stadion Cairns 25 Julie 2003
10 Perth-stadion Perth 14 Desember 2018
11 Manuka-ovaal Canberra 1 Februarie 2019

Krieketwêreldbekerstadions[wysig | wysig bron]

Die hoofartikels vir hierdie afdeling is: Krieketwêreldbeker 1992 en Krieketwêreldbeker 2015.

Die Krieketwêreldbeker 1992 is saam deur Australië en Nieu-Seeland aangebied. Van die wedstryde was soos volg opgedeel: Australië het 25 wedstryde op elf verskeie plekke gehuisves, terwyl Nieu-Seeland 14 wedstryde op sewe plekke aangebied het. Beide Australië en Nieu-Seeland het hul wedstryde tydens dié toernooi tuis gespeel, terwyl die openingswedstryd tussen albei gashere op die Nieu-Seelandse Edenparkstadion in Auckland aangebied is. In ruil daarvoor is die eindstryd tussen Pakistan en Engeland op die Australiese Melbourne-krieketveld aangebied.

23 jaar later het beide Australië en Nieu-Seeland die Krieketwêreldbeker 2015 aangebied. Australië het 26 wedstryde op sewe verskeie plekke gehuisves, terwyl Nieu-Seeland 23 wedstryde op sewe plekke aangebied het. Albei gashere het hul wedstryde tuis gespeel, terwyl hul ontmoeting tydens die groepfase weer op die Nieu-Seelandse Edenparkstadion in Auckland gehou is. Tydens die eindwedstryd op die Australiese Melbourne-krieketveld het die gashere herontmoet.

Under the Southern Cross I Stand[wysig | wysig bron]

Die span se lied is Under the Southern Cross I Stand (“Onder die Suiderkruis staan ek”) wat die spelers ná elke oorwinning sing en wat in die span “met eerbiedige agting en respek behandel word”.[121] Die amptelike lirieke is soos volg, maar wanneer dit deur die spelers gesing word, word die woord little in die laaste lyn met bloody of ’n vloek vervang.

Under the Southern Cross I Stand
A sprig of wattle in my hand,
A native of my native land,
Australia you little beauty.[122]

“Onder die Suiderkruis Ek staan”
“’n Takkie wattel in my hand,”
“’n Boorling van my geboorteland,”
“Australië jou klein skoonheid.”

Die lirieke van Under the Southern Cross I Stand word toegeskryf aan die voormalige paaltjiewagter Rod Marsh, wat blykbaar deur Henry Lawson se 1887-gedig, Flag of the Southern Cross, geïnspireer is.[121] Marsh het oorspronklik die taak gehad om die span aan te wakker om die liedjie te sing en het, by sy aftrede, dié taak aan Allan Border oorhandig. Van die ander spelers wat hierdie taak oorgeneem het, is David Boon (nadat Border die kapteinskap oorgeneem het), Ian Healy (ná Boon se aftrede), Ricky Ponting (ná Healy se aftrede) en Justin Langer (nadat Ponting kaptein geword het). Die taak is daarna aan Michael Hussey oorhandig, wat oorgeneem het toe Langer in Januarie 2007 afgetree het. Ná Hussey se aftrede op 6 Januarie 2013 het hy aangekondig dat hy die taak aan Nathan Lyon sal oorhandig.[123]

Die lied is gebaseer op die koor van die patriotiese lied Australia; or Heart to Heart and Hand to Hand wat in die 1890’s deur Thomas Hilhouse Taylor (1861–1925) geskryf is.[124][125]

Een bron beweer dat “Die getuienis dui daarop dat hierdie krieketlied in die laat 1890’s as ’n patriotiese lied ontstaan het, in die 1940’s in ’n militêre drinklied omskep is en uiteindelik in die 1970’s tot die oorwinningslied van die Australiese krieketspan geword het. Van die begin af het hierdie onverskrokke vers gewild geraak onder krieketaanhangers in die besonder, en by Australiërs in die algemeen.”[126]

Wedywering met ander nasionale spanne[wysig | wysig bron]

Die As is die oudste trofee in internasionale krieket en word sedert 1882 tussen Engeland en Australië uitgespeel

Sedert die eerste toets op 15–19 Maart 1877 handhaaf Australië ’n wedywering met Engeland wat in die kompetisie om die As neerslag vind, die mees tradisionele en belangrikste wedywering in internasionale krieket. Dit vom deel van die sedert die laat 19de eeu bestaande intensiewe, sportiewe wedywering tussen Engeland en Australië, wat ook in ander sportsoorte (veral rugby en die Statebondspele) ’n besondere status geniet.[127]

Internasionale toere[wysig | wysig bron]

Soos gebruiklik sedert die begin van internasionale krieket, onderneem die Australiese nasionale krieketspan deels maandelange oorsese toere, waartydens hulle teen ander nasionale spanne, plaasliksaamgestelde spanne en klubspanne speel. Eweneens huisves hulle ander nasionale spanne wat na Australië toer. Gedurende die plaaslike somer tree hulle as gasheer op of onderneem op hul beurt toere deur die ander krieketnasies van die Suidelike Halfrond en gedurende die plaaslike winter onderneem hulle toere deur krieketnasies van die Noordelike Halfrond. Die bekendste en mees tradisionele, want oudste trofee, wat tydens die toere uitgespeel word, is die As waarom Australië en Engeland sedert 1882 meeding. Sedertdien het ander trofeë bygekom, waarom Australië teen ander nasionale spanne meeding. Net so speel Australië in toetskrieket sedert 1960–61 teen Wes-Indië om die Frank Worrell-trofee, sedert 1985–86 teen Nieu-Seeland om die Trans-Tasman-trofee, sedert 1996–97 teen Indie om die Border-Gavaskar-trofee, sedert 1999–2000 teen Zimbabwe om die Southern Cross-trofee en sedert 2007–08 teen Sri Lanka om die Warne-Muralitharan-trofee. Daarbenewens speel hulle in EDI-krieket sedert 2004–05 om die Chappell-Hadlee-trofee teen Nieu-Seeland.

Spelers[wysig | wysig bron]

Bekende spelers[wysig | wysig bron]

Donald Bradman
Ian Chappell
Clarrie Grimmett (1934)
Fred Spofforth (1897)

24 voormalige Australiese spelers is vir hul uitstekende prestasies in die Internasionale Krieketraad se Heldesaal opgeneem:[128]

Speler Posisie Inskrywing
Richie Benaud Veelsydig 2009
Allan Border Middelorde-kolwer 2009
Donald Bradman Kolwer 2009
Greg Chappell Kolwer 2009
Ian Chappell Kolwer 2009
Alan Davidson Veelsydig 2011
Adam Gilchrist Paaltjiewagter-kolwer 2013
Clarrie Grimmett Bouler 2009
Neil Harvey Toporde-kolwer 2009
Dennis Lillee Bouler 2009
Ray Lindwall Veelsydig 2009
Rod Marsh Paaltjiewagter 2009
Stan McCabe Veelsydig 2021
Glenn McGrath Bouler 2012
Keith Ross Miller Veelsydig 2009
Arthur Morris Kolwer 2016
Monty Noble Veelsydig 2021
Bill O’Reilly Bouler 2009
Ricky Ponting Kolwer 2018
Bob Simpson Veelsydig 2014
Fred Spofforth Bouler 2011
Victor Trumper Kolwer 2009
Shane Warne Bouler 2013
Steve Waugh Kolwer 2009

Spelerstatistieke[wysig | wysig bron]

Altesaam het vir Australië 460 spelers toets-, 230 speler EDIs en 97 speler T20I gespeel. Vervolgens die spelers, wat vir die Australiese span die meeste lopies aangeteken en die meeste paaltjies geneem het.

Lopies[wysig | wysig bron]

Toets EDI T20I
Speler Tydperk Toetse Lopies Speler Tydperk EDIs Lopies Speler Tydperk T20Is Lopies
Ricky Ponting 1995–2012 168 13 378 Ricky Ponting 1995–2012 374 13 589 Aaron Finch 2011–hede 71 2 346
Allan Border 1978–1994 156 11 174 Adam Gilchrist 1996–2008 286 09 595 David Warner 2009–hede 81 2 265
Steve Waugh 1985–2004 168 10 927 Mark Waugh 1988–2002 244 08 500 Glenn Maxwell 2012–hede 72 1 780
Michael Clarke 2004–2015 115 08 643 Michael Clarke 2003–2015 245 07 981 Shane Watson 2006–2016 58 1 462
Matthew Hayden 1994–2009 103 08 625 Steve Waugh 1986–2002 325 07 569 Cameron White 2007–2014 47 0984
Korrek teen: 9 Mei 2021[129] Korrek teen: 9 Mei 2021[130] Korrek teen: 9 Mei 2021[131]

Paaltjies[wysig | wysig bron]

Toets EDI T20I
Speler Tydperk Toetse Paaltjies Speler Tydperk EDIs Paaltjies Speler Tydperk T20Is Paaltjies
Shane Warne 1992–2007 145 708 Glenn McGrath 1993–2007 249 380 Shane Watson 2006–2016 58 48
Glenn McGrath 1993–2007 124 563 Brett Lee 2000–2012 221 380 Mitchell Starc 2012–hede 35 47
Nathan Lyon 2011–hede 100 399 Shane Warne 1993–2003 193 291 Adam Zampa 2016–hede 41 43
Dennis Lillee 1971–1984 070 355 Mitchell Johnson 2005–2015 153 239 Andrew Tye 2016–hede 28 39
Mitchell Johnson 2007–2015 073 313 Craig McDermott 1985–1996 138 203 Ashton Agar 2016–hede 32 38
Korrek teen: 9 Mei 2021[132] Korrek teen: 9 Mei 2021[133] Korrek teen: 9 Mei 2021[134]

Spankapteins[wysig | wysig bron]

Tot op hede het 46 spelers as kaptein vir Australië tydens ’n toetswedstryd fungeer, 25 tydens ’n EDI en elf tydens ’n T20I.[135]

Toets EDI T20I
No. Naam Tydperk Naam Tydperk Naam Tydperk
1 Dave Gregory 1876–1879 Bill Lawry 1971 Ricky Ponting 2005–2009
2 Billy Murdoch 1880–1890 Ian Chappell 1972–1975 Adam Gilchrist 2007
3 Tom Horan 1884–1885 Greg Chappell 1975–1983 Michael Clarke 2007–2010
4 Hugh Massie 1884–1885 Bob Simpson 1978 Brad Haddin 2009
5 Jack Blackham 1884–1895 Graham Yallop 1979 Cameron White 2011
6 Tup Scott 1886 Kim Hughes 1979–1984 George Bailey 2012–2014
7 Percy McDonnell 1886–1888 David Hookes 1983 Aaron Finch 2014–hede
8 George Giffen 1894–1895 Allan Border 1985–1994 Steve Smith 2015–2016
9 Harry Trott 1896–1898 Ray Bright 1986 Shane Watson 2016
10 Joe Darling 1899–1905 Geoff Marsh 1987–1991 David Warner 2016–2018
11 Hugh Trumble 1901–1902 Mark Taylor 1992–97 Matthew Wade 2020
12 Monty Noble 1903–1909 Ian Healy 1996–1997
13 Clem Hill 1910–1912 Steve Waugh 1997–2002
14 Syd Gregory 1912 Shane Warne 1998–1999
15 Warwick Armstrong 1920–1921 Adam Gilchrist 2001–2007
16 Herbie Collins 1921–1926 Ricky Ponting 2002–2012
17 Warren Bardsley 1926 Michael Hussey 2006–2007
18 Jack Ryder 1928–1929 Michael Clarke 2008–2015
19 Bill Woodfull 1930–1934 Cameron White 2011
20 Vic Richardson 1935–1936 Shane Watson 2012–2013
21 Donald Bradman 1936–1948 George Bailey 2013–2015
22 Bill Brown 1945–1946 Steve Smith 2015–2018
23 Lindsay Hassett 1949–1953 David Warner 2016
24 Arthur Morris 1951–1955 Aaron Finch 2017–hede
25 Ian Johnson 1954–1957 Tim Paine 2018
26 Ray Lindwall 1956–1957
27 Ian Craig 1957–1958
28 Richie Benaud 1958–1964
29 Neil Harvey 1961
30 Bob Simpson 1964–1978
31 Brian Booth 1965–1966
32 Bill Lawry 1967–1971
33 Barry Jarman 1968
34 Ian Chappell 1970–1975
35 Greg Chappell 1975–1983
36 Graham Yallop 1978–1979
37 Kim Hughes 1978–1985
38 Allan Border 1984–1994
39 Mark Taylor 1994–1999
40 Steve Waugh 1998–2004
41 Adam Gilchrist 2000–2005
42 Ricky Ponting 2003–2010
43 Michael Clarke 2010–2015
44 Shane Watson 2013
45 Steve Smith 2015–2018
46 Tim Paine 2018–hede

Rekords[wysig | wysig bron]

Toetsrekord teen ander lande[wysig | wysig bron]

Teenstander Gespeel Gewen Verloor Gelykop Geen uitslag % Gewen Eerste oorwinning
Vlag van Bangladesj Bangladesj 6 5 1 0 0 83,33 18 Julie 2003
Vlag van Engeland Engeland 351 146 110 95 0 41,59 15 Maart 1877
IKR Wêreld XI 1 1 0 0 0 100,00 14 Oktober 2005
Vlag van Indië Indië 102 43 30 28 1 42,15 28 November 1947
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 60 34 8 18 0 56,66 29 Maart 1946
Vlag van Pakistan Pakistan 66 33 15 18 0 50,00 13 November 1959
Vlag van Sri Lanka Sri Lanka 31 19 4 8 0 61,29 22 April 1983
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika 98 52 26 20 0 53,06 18 Oktober 1902
Vlag van Wes-Indië Wes-Indië 116 58 32 25 1 50,00 12 Desember 1930
Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 3 3 0 0 0 100,00 14 Oktober 1999
Algeheel 834 394 226 212 2 47,24 15 Maart 1877
Rekords volledig tot en met toets #2404. Laaste keer hersien op 9 Mei 2021.[136]

EDI-rekord teen ander lande[wysig | wysig bron]

Teenstander Wedstryde Gewen Verloor Gelykop Geen uitslag % Gewen Eerste oorwinning
t. Toetsnasies
Vlag van Afghanistan Afghanistan 3 3 0 0 0 100,00 25 Augustus 2012
Vlag van Bangladesj Bangladesj 21 19 1 0 1 95,00 30 April 1990
Vlag van Engeland Engeland 152 84 63 2 3 57,04 5 Januarie 1971
IKR Wêreld XI 3 3 0 0 0 100,00 5 Oktober 2005
Vlag van Indië Indië 143 80 53 0 10 60,15 18 Desember 1980
Vlag van Ierland Ierland 5 4 0 0 1 100,00 27 Augustus 2015
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 138 92 39 0 7 70,22 30 Maart 1974
Vlag van Pakistan Pakistan 104 68 32 1 3 67,82 7 Junie 1975
Vlag van Sri Lanka Sri Lanka 97 61 32 0 4 65,59 11 Junie 1975
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika 103 48 51 3 1 48,52 14 Desember 1993
Vlag van Wes-Indië Wes-Indië 140 74 60 3 3 55,10 20 Desember 1975
Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 30 27 2 0 1 93,10 16 Junie 1983
t. Assosiaatlede
Vlag van Kanada Kanada 2 2 0 0 0 100,00 16 Junie 1979
Vlag van Kenia Kenia 5 5 0 0 0 100,00 23 Februarie 1996
Vlag van Namibië Namibië 1 1 0 0 0 100,00 27 Februarie 2003
Vlag van Nederland Nederland 2 2 0 0 0 100,00 18 Maart 2007
Vlag van Skotland Skotland 5 5 0 0 0 100,00 16 Mei 1999
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State 1 1 0 0 0 100,00 13 September 2004
Algeheel 955 579 333 9 34 63,35 5 Januarie 1971
Rekords volledig tot en met EDI #4267. Laaste keer hersien op 9 Mei 2021. Wenpersentasies sluit geen uitslae uit en tel gelykop as ’n halwe oorwinning.[137]

Wêreldbekerrekord[wysig | wysig bron]

Jaar Uitslag
1975 Naaswenner
1979 Groepfase
1983 Groepfase
1987 Kampioen
1992 Rondte 1
1996 Naaswenner
1999 Kampioen
2003 Kampioen
2007 Kampioen
2011 Kwarteindrondte
2015 Kampioen
2019 Halfeindrondte
2023 N.v.t.

T20I-rekord teen ander lande[wysig | wysig bron]

Teenstander Wedstryde Gewen Verloor Gelykop Geen uitslag % Gewen Eerste oorwinning
t. Toetsnasies
Vlag van Bangladesj Bangladesj 4 4 0 0 0 100,00 16 September 2007
Vlag van Engeland Engeland 19 10 8 0 1 55,55 9 Januarie 2007
Vlag van Indië Indië 23 9 13 0 1 40,09 1 Februarie 2008
Vlag van Ierland Ierland 1 1 0 0 0 100,00 19 September 2012
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 14 9 4 1 0 67,85 17 Februarie 2005
Vlag van Pakistan Pakistan 23 9 12 1 1 43,18 5 Februarie 2010
Vlag van Sri Lanka Sri Lanka 16 8 8 0 0 50,00 20 September 2007
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika 21 13 8 0 0 61,90 9 Januarie 2006
Vlag van Wes-Indië Wes-Indië 11 5 6 0 0 45,45 21 Februarie 2010
Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 3 2 1 0 0 66,66 3 Julie 2018
t. Assosiaatlede
Vlag van Verenigde Arabiese Emirate Verenigde Arabiese Emirate 1 1 0 0 0 100,00 22 Oktober 2018
Algeheel 136 71 60 2 3 54,13 17 Februarie 2005
Rekords volledig tot en met T20I #1129 op 7 Maart 2021. Gelykop verwys na wedstryde wat deur ’n valbyl (soos ’n Superboulbeurt) beslis is. Wenpersentasies sluit geen uitslae uit en gelykop as ’n halwe oorwinning (ongeag die valby).[138]

Twintig20-rekord[wysig | wysig bron]

Jaar Uitslag
2007 Halfeindrondte
2009 Rondte 1
2010 Naaswenner
2012 Halfeindrondte
2014 Super 10
2016 Super 10
2021 gekwalifiseer
2022 N.v.t.

Kampioentrofeerekord[wysig | wysig bron]

Jaar Uitslag
1998 Kwarteindrondte
2000 Kwarteindrondte
2002 Halfeindrondte
2004 Halfeindrondte
2006 Kampioen
2009 Kampioen
2013 Groepfase
2017 Groepfase

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ (en) "Australia hang on to No.1 ODI ranking". Krieket Australië. 5 Februarie 2017. Besoek op 9 Mei 2021.
  2. ↑ (en) "Australia advance to the top of men's Test and T20I rankings". Internasionale Krieketraad. 1 Mei 2020. Besoek op 9 Mei 2021.
  3. ↑ (en) "ICC Rankings". Internasionale Krieketraad.
  4. ↑ (en) "Test matches – Team records". ESPNcricinfo.
  5. ↑ (en) "Test matches – 2021 Team records". ESPNcricinfo.
  6. ↑ (en) "ODI matches – Team records". ESPNcricinfo.
  7. ↑ (en) "ODI matches – 2021 Team records". ESPNcricinfo.
  8. ↑ (en) "T20I matches – Team records". ESPNcricinfo.
  9. ↑ (en) "T20I matches – 2021 Team records". ESPNcricinfo.
  10. ↑ 10,0 10,1 (en) "1st Test, Melbourne, Mar 15-19 1877, England tour of Australia". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  11. ↑ (en) "Only ODI, Melbourne, Jan 5 1971, England [Marylebone Cricket Club] tour of Australia". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  12. ↑ (en) "Only T20I (D/N), Auckland, Feb 17 2005, Australia tour of New Zealand". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  13. ↑ (en) "Men's Test Team Rankings". Internasionale Krieketraad. 3 Mei 2021. Besoek op 9 Mei 2021.
  14. ↑ (en) "Men's ODI Team Rankings". Internasionale Krieketraad. 3 Mei 2021. Besoek op 9 Mei 2021.
  15. ↑ (en) "Men's T20I Team Rankings". Internasionale Krieketraad. 3 Mei 2021. Besoek op 9 Mei 2021.
  16. ↑ (en) "Records / Test matches / Team records / Results summary". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  17. ↑ (en) "Records / One-Day Internationals / Team records / Results summary". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  18. ↑ (en) "World Cup day 29 as it happened". BBC. 19 Maart 2011. Besoek op 9 Mei 2021.
  19. ↑ (en) "Records / Twenty20 Internationals / Team records / Results summary". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  20. ↑ (en) "Jhye Richardson sets up Australia's 1000th win". Internasionale Krieketraad. Besoek op 9 Mei 2021.
  21. ↑ (en) "Board of Directors". Krieket Australië. Besoek op 9 Mei 2021.
  22. ↑ (en) Martin Williamson. "A brief history: The Under-19 World Cup". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  23. ↑ (en) "SYDNEY". The Sydney Gazette and New South Wales Advertiser (NSW : 1803–1842). Nieu-Suid-Wallis: Nasionale Biblioteek van Australië. 8 Januarie 1804. p. 3. Besoek op 9 Mei 2021.
  24. ↑ (en) "Cricket Match". The Sydney Gazette and New South Wales Advertiser. 12 Desember 1833. p. 2. Besoek op 9 Mei 2021.
  25. ↑ (en) "The Return Cricket Match". The Australian. 7 Februarie 1834. Besoek op 9 Mei 2021.
  26. ↑ (en) "Military – First Innings". The Australian. 28 Februarie 1834. Besoek op 9 Mei 2021.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 27,4 (en) Jack Pollard (1986). The Pictorial History of Australian Cricket (hersiene uitgawe). Boronia: J.M Dent Pty Ltd & Australian Broadcasting Corporation. ISBN 0-86770-043-2.
  28. ↑ (en) "The Grand Cricket Match". The Sydney Gazette and New South Wales Advertiser. 5 April 1834. p. 2. Besoek op 9 Mei 2021.
  29. ↑ (en) "Immigrants. First Innings". The Australian. 4 April 1834. p. 2. Besoek op 9 Mei 2021.
  30. ↑ (en) "Tasmania v Victoria, 1850/51". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  31. ↑ 31,0 31,1 (en) Peter Wynne-Thomas (1989). The Complete History of Cricket Tours at Home and Abroad. Londen: Hamlyn. ISBN 0-600-55782-0.
  32. ↑ (en) Ken Piesse (1988). Great Australian Cricket Stories. South Yarra: Penguin. ISBN 0-670-90101-6.
  33. ↑ (en) Martin Williamson. "Australia v England 1876–77". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  34. ↑ (en) Gideon Haigh (8 Augustus 2016). "What do we know about the first Test cricketer?". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  35. ↑ (en) Ken Piesse (2003). Cricket Colosseum:125 Years of Test Cricket at the MCG. South Yarra: Hardie Grant. ISBN 1-74066-064-1.
  36. ↑ (en) "England v Australia 1882". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  37. ↑ (en) "Only Test, London, Aug 28 – 29 1882, Australia tour of England". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 (en) David Frith (20 Februarie 2010). "The golden age". ESPNCricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  39. ↑ (en) "Ashes". Encyclopædia Britannica. Besoek op 9 Mei 2021.
  40. ↑ (en) Aaron Timms (9 Julie 2015). "A brief guide to the Ashes, where colonial master and renegade offspring clash". The Guardian. Besoek op 9 Mei 2021.
  41. ↑ (en) Marcus Williams (6 November 2002). "The Ashes in The Times". Londen: The Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Februarie 2008. Besoek op 5 Februarie 2008.
  42. ↑ (en) Catherine McGregor (5 November 2016). "Cricket's Victor Trumper master of his field, just like Gideon Haigh". The Australian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 November 2016. Besoek op 12 Januarie 2020.
  43. ↑ (en) Gideon Haigh (7 November 2009). "The man who was the Golden Age". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  44. ↑ (en) "Victor Trumper | Cricket Players and Officials". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  45. ↑ (en) "Australia in England 1912". Wisden Cricketers' Almanack – Online Archive. John Wisden & Co. 1913. Besoek op 9 Mei 2021.
  46. ↑ (en) "Tibby Cotter | Cricket Players and Officials". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  47. ↑ (en) "M.C.C. Team in Australia 1920–21". ESPNcricinfo. 4 Januarie 2007. Besoek op 9 Mei 2021.
  48. ↑ (en) "The Australians in England, 1921". ESPNcricinfo. 17 Mei 2007. Besoek op 9 Mei 2021.
  49. ↑ (en) S.J. Southerton (24 April 2008). "M.C.C. team in Australia 1928–29". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  50. ↑ (en) "The real Unbowlable, and birthday hundreds". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  51. ↑ (en) S.J. Southerton (30 November 1930). "The Australian team in England 1930". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  52. ↑ (en) "Archie Jackson | Cricket Players and Officials". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  53. ↑ 53,0 53,1 53,2 (en) Martin Williamson (11 Augustus 2007). "Bodyline". Cricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  54. ↑ (en) S. J. Southerton (30 November 1934). "The Australian team in England, 1934". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  55. ↑ (en) mohankaus (17 Januarie 2009). "ICC's "Best Ever" batsmen and bowlers!". i3j3Cricket :: A blog for fans of Indian cricket... Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Januarie 2014. Besoek op 14 Januarie 2011.
  56. ↑ (en) "The 10 Greatest Batsmen Ever". World Cricket Watch. 15 Oktober 2009. Besoek op 9 Mei 2021.
  57. ↑ (en) "Donald Bradman | Cricket Players and Officials". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  58. ↑ (en) "Don Bradman". Encyclopædia Britannica. Besoek op 9 Mei 2021.
  59. ↑ (en) Wilfrid Brookes (30 November 1938). "The Australian team in England 1938". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  60. ↑ (en) "Ross Gregory | Cricket Players and Officials". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  61. ↑ (en) "Only Test, Wellington, Mar 28 – 30 1946, Australia tour of New Zealand". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  62. ↑ (en) Ashley Mallett (22 Januarie 2012). "Hazare's Adelaide magic". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  63. ↑ (en) "Australia's last surviving Invincible makes final journey to Lord's for the second Ashes Test". Australian Broadcasting Corporation. 10 Augustus 2019. Besoek op 9 Mei 2021.
  64. ↑ (en) "Wisden Cricket Monthly – August 1998". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  65. ↑ (en) Suresh Menon (21 September 2008). "A quiet goodbye". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  66. ↑ (en) Martin Williamson (11 Julie 2015). "When Laker skittled the Aussies". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  67. ↑ (en) Rob Steen (8 Desember 2010). "It was fifty years ago today". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  68. ↑ (en) "Australia v West Indies 1960–61". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  69. ↑ (en) "Background – The 1960/61 West Indies tour of Australia". ESPNcricinfo. 18 Oktober 2000. Besoek op 9 Mei 2021.
  70. ↑ (en) "Australia v England 1976–77". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  71. ↑ (en) "Remembering the 1977 Centenary Test". The Roar. 1 November 2009. Besoek op 9 Mei 2021.
  72. ↑ (en) "India in Australia, 1977–78". ESPNcricinfo. 30 November 1978. Besoek op 9 Mei 2021.
  73. ↑ (en) Peter Toohey. "Rumble in Jamaica". The Cricket Monthly. Besoek op 9 Mei 2021.
  74. ↑ (en) "Australia in the West Indies, 1977–78". ESPNcricinfo. 30 November 1978. Besoek op 9 Mei 2021.
  75. ↑ (en) "England in Australia, 1978–79". ESPNcricinfo. 30 November 1979. Besoek op 9 Mei 2021.
  76. ↑ (en) Martin Williamson. "World Series Cricket". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  77. ↑ (en) "Innovations that changed the game of cricket". Australian Broadcasting Corporation. 3 Oktober 2016. Besoek op 9 Mei 2021.
  78. ↑ (en) "Underarm, underarm". ESPNcricinfo. 29 Januarie 2011. Besoek op 9 Mei 2021.
  79. ↑ (en) "Australian XI tour of South Africa 1985/86". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  80. ↑ (en) "The story behind the South African rebel tours". The Roar. 14 Februarie 2016. Besoek op 9 Mei 2021.
  81. ↑ (en) "'How'd I do that?'". ESPNcricinfo. 22 Januarie 2017. Besoek op 9 Mei 2021.
  82. ↑ (en) Daniel Brettig (20 Maart 2010). "'Everything we touched turned to gold'". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  83. ↑ (en) "The Sri Lankans in Australia, 1989–90". ESPNcricinfo. 30 November 1990. Besoek op 9 Mei 2021.
  84. ↑ (en) "The Pakistanis in Australia, 1989–90". ESPNcricinfo. 30 November 1990. Besoek op 9 Mei 2021.
  85. ↑ (en) "England in Australia and New Zealand, 1990–91". ESPNcricinfo. 18 Junie 2009. Besoek op 9 Mei 2021.
  86. ↑ (en) "The Australians in the West Indies, 1990–91". ESPNcricinfo. 30 November 1991. Besoek op 9 Mei 2021.
  87. ↑ (en) "The Indians in Australia, 1991–92". ESPNcricinfo. 30 November 1992. Besoek op 9 Mei 2021.
  88. ↑ (en) "Pakistan hands Australia first Cricket World Cup loss since 1999". The Star. 19 Maart 2011. Besoek op 9 Mei 2021.
  89. ↑ (en) Andrew Miller. "Living the dream". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  90. ↑ (en) "Australia seal the whitewash". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  91. ↑ (en) "Ashes: England wrap up 3–1 series win over Australia". BBC. 7 Januarie 2011. Besoek op 9 Mei 2021.
  92. ↑ (en) "438 Game voted the Best ODI Ever". thesportscampus.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Januarie 2011. Besoek op 15 Januarie 2011.
  93. ↑ (en) "'438' game voted best ever by fans". Times Live. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Januarie 2011. Besoek op 15 Januarie 2011.
  94. ↑ (en) "Miracle at the Wanderers: An oral history of 'The 438 Game'". Krieket Australië. Besoek op 9 Mei 2021.
  95. ↑ (en) Mark Nicholas (6 Januarie 2014). "Australia's success a testament to immense will". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  96. ↑ (en) Andrew Fidel Fernando (29 Maart 2015). "Majestic Australia win fifth World Cup". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  97. ↑ (en) Harry Reekie (16 Mei 2010). "England beat Australia to win World Twenty20 title". BBC. Besoek op 9 Mei 2021.
  98. ↑ (en) "The leadership group of the Australian cricket team including Steve Smith and David Warner to be questioned for the foul play relating to admission of ball tampering controversial scandal". news.com.au. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Maart 2018. Besoek op 25 Oktober 2020.
  99. ↑ (en) Kate O'Halloran (25 Maart 2018). "Steve Smith and David Warner brings disgrace to Australian cricket over ball tampering row". The Guardian. Besoek op 9 Mei 2021.
  100. ↑ 100,0 100,1 (en) "Tampering trio learn their fate". Krieket Australië. 28 Maart 2018. Besoek op 9 Mei 2021.
  101. ↑ (en) "This is Australia's moment of truth". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  102. ↑ (en) "Aussies face questions over Ashes conduct". NewsComAu. Besoek op 9 Mei 2021.
  103. ↑ (en) "Desperation drove Australia to cheat – Smith". ESPNcricinfo. 24 Maart 2018. Besoek op 9 Mei 2021.
  104. ↑ (en) "Smith, Warner, Lehmann in sights as Sutherland flies to SA". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  105. ↑ (en) "Steve Smith suspended and Bancroft handed three demerit points". ICC media release. 25 Maart 2018. Besoek op 9 Mei 2021.
  106. ↑ (en) "Darren Lehmann steps down as Australian cricket coach over ball-tampering scandal". Australian Broadcasting Corporation. Besoek op 9 Mei 2021.
  107. ↑ (en) "Australian ball-tampering: Darren Lehmann says side must stop 'butting heads'". BBC. 28 Maart 2018. Besoek op 9 Mei 2021.
  108. ↑ (en) "Paine to captain Aussies in ODIs". Krieket Australië. Besoek op 9 Mei 2021.
  109. ↑ (en) "New skippers in, Swepson named for white-ball tours". Krieket Australië. 8 Mei 2018. Besoek op 9 Mei 2021.
  110. ↑ (en) "Paine's new Australia face first Test of their quality". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  111. ↑ (en) "Paine to be Australia's 46th Test captain". Krieket Australië. 28 Maart 2018. Besoek op 9 Mei 2021.
  112. ↑ (en) Danyal Rasool (19 Oktober 2018). "Abbas takes ten-for as Pakistan seal 1-0 series win". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  113. ↑ (en) Shashank Kishore (6 Januarie 2019). "Kohli's India script historic series win in Australia". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  114. ↑ (en) Andrew Fidel Fernando (4 Februarie 2019). "Starc's ten-for powers Australia towards crushing victory". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  115. ↑ (en) Vic Marks (11 Julie 2019). "England thrash Australia to reach their fourth Cricket World Cup final". The Guardian. Besoek op 9 Mei 2021.
  116. ↑ (en) Ouzia Malik (8 September 2019). "Australia retain the Ashes after victory over England in fourth Test at Old Trafford". Evening Standard. Besoek op 9 Mei 2021.
  117. ↑ (en) "Photograph: Ricky Ponting, 2010". Canadian Broadcasting Corporation. Besoek op 9 Mei 2021.
  118. ↑ (en) "ASICS unveil new uniforms – Cricket Australia". Krieket Australië. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Desember 2011. Besoek op 22 Julie 2013.
  119. ↑ (en) "Floppy Gold to rival Baggy Green?". Krieket Australië. Besoek op 9 Mei 2021.
  120. ↑ (en) "First day-night Test for Adelaide Oval". ESPNcricinfo. 29 Junie 2015. Besoek op 9 Mei 2021.
  121. ↑ 121,0 121,1 (en) Andrew Stevenson (2 Januarie 2007). "Tune in for a new voice in victory". The Age. Besoek op 9 Mei 2021.
  122. ↑ (en) "Cricket Australia FAQ". Krieket Australië. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Desember 2010. Besoek op 30 Desember 2010.
  123. ↑ (en) "Australia v Sri Lanka, 3rd Test, Sydney, 4th day Report : Retiring Hussey steers Australia to victory | Cricket News". ESPNcricinfo. 6 Januarie 2013. Besoek op 9 Mei 2021.
  124. ↑ (en) "Under the Southern Cross I Stand [the Australian cricket team's victory song]". The Institute of Australian Culture.
  125. ↑ (en) "Australia, or Heart to Heart and Hand to Hand [song, 1890s]". The Institute of Australian Culture.
  126. ↑ (en) "Under the Southern Cross I Stand [the Australian cricket team's victory song]". The Institute of Australian Culture.
  127. ↑ (en) Simon Barnes (25 November 2017). "Why England and Australia love to hate each other". New Statesman. Besoek op 9 Mei 2021.
  128. ↑ (en) "ICC Hall of Famers". Internasionale Krieketraad. Besoek op 9 Mei 2021.
  129. ↑ (en) "Records / Australia / Test Matches / Most Runs". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  130. ↑ (en) "Records / Australia / One-Day Internationals / Most Runs". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  131. ↑ (en) "Records / Australia / Twenty20 Internationals / Most Runs". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  132. ↑ (en) "Records / Australia / Test Matches / Most Wickets". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  133. ↑ (en) "Records / Australia / One-Day Internationals / Most Wickets". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  134. ↑ (en) "Records / Australia / Twenty20 Internationals / Most Wickets". ESPNcricinfo. Besoek op 9 Mei 2021.
  135. ↑ Die tydperk verwys na die ooreenstemmende krieketseisoen waarin die eerste of laaste wedstryd van die tyd as kaptein plaasgevind het
  136. ↑ (en) "Records / Australia / Test matches / Result summary". ESPNcricinfo. 19 Januarie 2021. Besoek op 9 Mei 2021.
  137. ↑ (en) "Records / Australia / ODI matches / Result summary". ESPNcricinfo. 2 Desember 2020. Besoek op 9 Mei 2021.
  138. ↑ (en) "Records / Australia / Twenty20 Internationals / Result summary". ESPNcricinfo. 7 Maart 2021. Besoek op 9 Mei 2021.

Verdere leesstof[wysig | wysig bron]

  • (en) Gideon Haigh (2018). Crossing The Line: How Australian Cricket Lost its Way. Melbourne: Slattery Media Group. ISBN 978-1-921778-94-0.
  • (en) Jared van Duinen (2018). The British World and an Australian National Identity: Anglo-Australian Cricket, 1860–1901. Palgrave Studies in Sport and Politics. Londen: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-137-52777-6.
  • (en) Chris Harte (1993). A History of Australian Cricket. Andre Deutsch. ISBN 978-0-233-98825-2.
  • (en) D. Frith (1990). Australia versus England: a pictorial history of every Test match since 1877. Victoria: Penguin Books. ISBN 0-670-90323-X.
  • (en) Jack Pollard (1988). Australian Cricket: The game and the players. Sydney: Angus & Robertson. ISBN 0-207-15269-1.
  • (en) Ralph Barker en Irving Rosenwater (1969). England v Australia: A compendium of Test cricket between the countries 1877–1968. B.T. Batsford. ISBN 0-7134-0317-9.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Australiese_nasionale_krieketspan&oldid=2432456"