Pous Clemens VII

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Pous Clemens VII
Geboortenaam Giulio di Giuliano de' Medici
Pontifikaat begin 19 November 1523
Pontifikaat eindig 25 September 1534
Voorganger Adrianus VI
Opvolger Paulus III
Gebore 26 Mei 1478
Florence, Italië
Sterf 25 September 1534
Rome, Italië
Ander pouse genaamd Clemens

Clemens VII was die 219de pous van die Rooms-Katolieke Kerk van 1523 tot 1534. Sy optrede of die gebrek daaraan het gelei tot die vinnige verspreiding van die Protestantisme in Europa en die afskeuring van die Anglikaanse Kerk in Engeland.

Biografie[wysig | wysig bron]

Pous Clemens VII[1] is gebore as Giulio di Giuliano de' Medici op 26 Mei 1478 in Florence, Italië die buite-egtelike seun van Giuliano di Piero de' Medici en Fioretta Gorini. Deur 'n skuiwergat in die kerkreg, wat toegelaat het dat sy ouers verloof was "per sponsalia de presenti", word hy as wettige seun en neef van Lorenzo de' Medici aanvaar. Op 9 Mei 1513 word hy aartsbiskop van Florence en op 23 September 1513 stel sy oom Pous Leo X hom aan as kardinaal. Op 14 Februarie 1515 word hy aartsbiskop van Narbonne en van 6 Julie 1517 is hy vise-kanselier van die kerk en vanaf 1 Oktober 1519 camerlengo. Hy volg Lorenzo II op as leier van die Medici familie, maar doen afstand van die funksie in 1523 om te kan pous word. Op 19 November 1523 volg hy Pous Adrianus VI op en word gekroon op 26 November 1523 deur kardinaal Marco Comaro. Hy regeer tot sy dood op 25 September 1534 en word opgevolg deur Pous Paulus III. Die naam ‘Clemens’ beteken 'die sagmoedige'.

Pontifikaat[wysig | wysig bron]

Pous Clemens VII[2] steun aanvanklik koning Frans I van Frankryk in die Italiaanse Oorlog teen keiser Karel V. Na die Franse neerlaag in die slag van Pavia op 24 Februarie 1525 en die gevangeneming van Frans I soek Clemens die beskerming van die keiser, maar sluit hom op 22 Mei 1526 tog aan by die Liga van Cognac teen die keiser. Dit lei tot die plundering van Rome op 6 Mei 1527 deur Karel se Lutherse troepe. As teken van rou het die pous 'n vol baard begin dra.

Pous Clemens VII met baard

Op 6 Desember 1527 verlaat die pous die verwoeste stad Rome en vestig hom eers in Orvieto en later in Viterbo. Die versoening met keiser Karel op 24 Februarie 1530 toe die keiser deur die pous gekroon is, was egter maar 'n skynvrede.

Clemens se onhandige optrede van koning Hendrik VIII van Engeland se egskeiding lei tot die afstigting van die Anglikaanse Kerk.

Die kollege van kardinale[wysig | wysig bron]

Pous Clemens VIII het 33 kardinale aangestel in 14 konsistories.

Die konsistorie van 3 Mei 1527[wysig | wysig bron]

  • Benedetto Accolti, aartsbiskop van Ravenna.
  • Agostino Spinola, biskop van Perugia.
  • Niccolò Gaddi, verkose biskop van Fermo.
  • Ercole Gonzaga, biskop van Mantua.
  • Marino Grimani, patriarg van Aquileia.

Die konsistorie van 21 November 1527[wysig | wysig bron]

  • Antonio Sanseverino, ridder van Johannes.
  • Gianvincenzo Carafa, aartsbiskop van Napels.
  • Andrea Matteo Palmieri, aartsbiskop van Acerenza en Matera.
  • Antoine du Prat, aartsbiskop van Sens.
  • Girolamo Grimaldi, priester van Genua.
  • Pirro Gonzaga, biskop van Modena.
  • Sigismondo Pappacoda, biskop van Tropea.

Die konsistorie van 7 Desember 1527[wysig | wysig bron]

  • Francisco de los Angeles Quiñones, generaal van die Franciskane.

Die konsistorie van 20 Desember 1527[wysig | wysig bron]

  • Francesco Cornaro senior, patrisiër van Venesië.

Die konsistorie van Januarie 1529[wysig | wysig bron]

  • Girolamo Doria, priester van Genua.

Die konsistorie van 10 Januarie 1529[wysig | wysig bron]

  • Ippolito de' Medici, kardinaal-nepoot, aartsbiskop van Avignon.

Die konsistorie van 13 Augustus 1529[wysig | wysig bron]

  • Mercurio Arborio di Gattinara, leek, kanselier van keiser Karel V.

Die konsistorie van 9 Maart 1530[wysig | wysig bron]

  • Francois de Tournon, aartsbiskop van Bourges.
  • Bernhard von Cles, prins-biskop van Trent.
  • Louis de Gorrevod, biskop van Sint Jean de Maurienne.
  • Garcia de Loaysa y Mendoza, biskop van Osma.
  • Iñigo López de Mendoza y Zúñiga, biskop van Burgos.

Die konsistorie van 8 Junie 1530[wysig | wysig bron]

  • Gabriel de Gramont, biskop van Tarbes, ambassadeur van koning Frans I van Frankryk.

Die konsistorie van 22 Februarie 1531[wysig | wysig bron]

  • Alfonso Manrique de Lara y Solis, aartsbiskop van Seville.
  • Juan Pardo de Tavera, aartsbiskop van Compostella.

Die konsistorie van 22 September 1531[wysig | wysig bron]

  • Antonio Pucci, biskop van Pistoia.

Die konsistorie van 21 Februarie 1533[wysig | wysig bron]

  • Esteban Gabriel Merino, biskop van Jaén en patriarg van Wes-Indië.

Die konsistorie van 3 Maart 1533[wysig | wysig bron]

  • Jean d'Orleans-Longueville, aartsbiskop van Toulouse.

Die konsistorie van 7 November 1533[wysig | wysig bron]

  • Jean le Veneur, biskop van Lisieux.
  • Claude de Longwy de Givry, biskop van Langres.
  • Odet de Coligny de Châtillon, leek, ge-ekskommunikeer op 31 Maart 1563 deur Pous Pius IV omdat hy Calvinis geword het.
  • Phillippe de la Chambre, ab van Sint Pierre-de-Corbie.

Bibliografie[wysig | wysig bron]

  • Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6.
  • Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Clement VII. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
  2. Thurston, H. (1908). Pope Clement VII. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Oktober 3, 2009 by: http://www.newadvent.org/cathen/04024a.htm

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Wikisource
Wikisource
Die Engelse Wikisource bevat bronmateriaal oor hierdie onderwerp onder die titel:
  • BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
  • PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)

Nota[wysig | wysig bron]

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.

Opvolging[wysig | wysig bron]

Voorafgegaan deur
Adrianus VI
Pous (Pontifex Maximus)
1523 – 1534
Opgevolg deur
Paulus III
Voorafgegaan deur
Rostaing d'Ancezune
Biskop van Embrun
15101511
Opgevolg deur
Nicolas de Fiesque
Voorafgegaan deur
Cosimo Pazzi
Aartsbiskop van Florence
1513 – 1523
Opgevolg deur
Niccolò Ridolfi
Voorafgegaan deur
Pierre de Rosergues
Biskop van Lavaur
1514 – 1514
Opgevolg deur
Simon de Beausoleil
Voorafgegaan deur
Guillaume Briçonnet
Biskop van Narbonne
1515 – 1523
Opgevolg deur
Jean de Lorraine-Guise
Voorafgegaan deur
Lorenzo II de' Medici
Heer van Florence
1519 – 1523
Opgevolg deur
Ippolito de' Medici en Alessandro de' Medici

Basis-URL: nl:Paus Clemens VII